Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα, ὡς βάτραχοι (Ἀποκάλυψις 16,13).
Σιχαμερὰ ζωΰφια οἱ βάτραχοι. ἐκπορεύονται δὲ ἀπὸ τρία στόματα˙ τοῦ δράκοντος, τοῦ θηρίου, τοῦ ψευδοπροφήτου. δράκων εἶναι ὁ διάβολος˙ θηρίον ὁ κόσμος˙ ψευδοπροφήτης ὁ ψευδοχριστιανὸς διδάσκαλος τῆς ἀποστασίας, ὁ ἀντίχριστος. τέσσερα τέτοια σιχαμερὰ βατράχια βγῆκαν ἀπὸ στόματα τοῦ κακοῦ σὰ διδασκαλίες καὶ κόασαν στ’ αὐτιὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸν ΙΘ΄ καὶ τὸν Κ΄ αἰῶνα˙ ἡ θεωρία τοῦ Μάλθους, ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, ἡ θεωρία τοῦ Φρόυντ, καὶ ἡ θεωρία τοῦ Μάρξ. Ἄγγλοι καὶ Ἰουδαῖοι.
Ἄγγλος κι ἀγγλικανὸς θεολόγος καὶ ἱερεὺς ὁ Μάλθους στὶς ἀρχὲς τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος συνέστησε πρῶτος αὐτὸς στὸ λαό του καὶ ἔμμεσα σ’ ὅλο τὸν κόσμο τὸν περιορισμὸ τῆς τεκνογονίας, ἐπειδὴ δῆθεν ἡ μὲν παραγωγὴ ἀγαθῶν αὐξάνεται στὴ γῆ μὲ ἀριθμητικὴ πρόοδο, ὁ δὲ πληθυσμὸς τῆς γῆς μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο. καὶ δρομολόγησε τὴν ἐπινόησι ἀντισυλληπτικῶν συσκευῶν σκευασμάτων καὶ μεθοδειῶν, γκρεμίζοντας τὴν ἀνθρωπότητα στὸ βάραθρο τῆς σιχαμερῆς καὶ ἀνθρωποκτόνου διαστροφῆς τοῦ καταραμένου Αὐνάν. ἡ βλακεία τοῦ Μάλθους ἀποδείχτηκε ὅτι δὲν ἀληθεύει. συμβαίνει δὲ στὴν πραγματικότητα τὸ ἀντίθετο˙ ὅτι αὐξάνονται τὰ μὲν ἀγαθὰ μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο, ὁ δὲ πληθυσμὸς μὲ ἀριθμητικὴ πρόοδο. αὐτὸ εἶναι τὸ ἕνα βατράχι, ἡ ΄΄βιοθεωρία΄΄ τοῦ αὐνανισμοῦ τοῦ λαοτζίκου.
Ἄγγλος κι ἀγγλικανὸς φοιτητὴς τῆς θεολογίας, ποὺ δὲν πῆρε πτυχίο ποτὲ οὔτε τῆς θεολογίας οὔτε ἄλλης ἐπιστήμης, οὔτε κατώρθωσε νὰ μπῇ στὴν ἰατρική, ποὺ ἀποπειράθηκε πρὶν ἀπὸ τὴ θεολογία, ἰσόβιος τεμπέλης καὶ ἐξ ἐπιλογῆς του ἄεργος, ὁ Δαρβῖνος, καὶ προοριζόμενος γιὰ ἱερεύς, ἔφυγε 23 ἐτῶν μὲ καράβι σὲ ὑπερωκεάνιο ταξίδι, χωρὶς προορισμό, γιὰ νὰ διαφύγῃ τὴν ἐπαγγελματικὴ ἱερωσύνη κατ’ ἀρχήν. κύριος ὅμως καὶ ἀμειβόμενος ῥόλος του ἦταν νὰ εἶναι μὲ κάποιο πρόσχημα ὁ κίναιδος τοῦ καραβιοῦ γιὰ τοὺς ναῦτες. ἦταν ἕνα ἀνομολόγητο μέτρο τοῦ σχετικοῦ ἀγγλικοῦ ὑπουργείου, γιὰ νὰ μὴν ὁρμοῦν οἱ ναῦτες σ’ ὁποιονδήποτε συνάδελφό τους. κι ἔπαιξε ὁ Δαρβῖνος αὐτὸ τὸ ῥόλο ἐπὶ πληρωμῇ σὲ ἀλλεπάλληλα θαλάσσια ταξίδια του καὶ γιὰ πέντε χρόνια. ἡ σεξουαλικὴ διαστροφή του ἦταν τὸ βαθύτερο καὶ μόνο αἴτιο ὅλων τῶν ἀνοησιῶν του περὶ ἐξελίξεως. μετὰ τὰ ταξίδια του ἔκανε ἕναν προικοθηρικὸ κι αἱμομικτικὸ γάμο μὲ πρώτη ἐξαδέρφη του. γέννησε γι᾽ αὐτὸ καχεκτικὰ κι ἐλαττωματικὰ παιδιά, ἀπὸ τὰ ὁποῖα μερικὰ καὶ τοῦ πέθαναν σὲ παιδικὴ ἡλικία, ἐνῷ ὁ ἴδιος σοκαρισμένος κατηγοροῦσε τὸ θεὸ γιὰ ‘’τὴν τόση ἀσπλαχνία του’’. ἀμφισβητοῦσε ὅμως τὴ Βίβλο, ποὺ ἀπορρίπτει τὸν αἱμομικτικὸ γάμο, καὶ τὴν ἄποψι κάποιων βιολόγων τῆς ἐποχῆς του ὅτι οἱ αἱμομικτικοὶ γάμοι δίνουν τέκνα βλαμμένα. ζοῦσε ἀπὸ τὴν προῖκα τῆς ἐξαδέρφης - συζύγου του, ἀφοῦ γι᾽ αὐτὴ τὴν παντρεύτηκε ὁ τεμπέλης κι ἀκαμάτης, ποὺ δὲν ἐργάστηκε στὴ ζωή του ποτὲ καὶ ποτὲ δὲν ἔβγαλε δικά του χρήματα ἀπὸ ἐργασία, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς κιναιδικὲς ἀμοιβές του στὸ καράβι ἐπὶ πέντε χρόνια. ἂν καὶ σ᾽ ὅλη τὴ ζωή του ἦταν ἕνα δειλὸ φοβισμένο καὶ μουλωχτὸ ἄτομο, εἶχε τὴν ἐγωπαθῆ κάψα νὰ συγκαταλεγῇ στοὺς διασήμους τῆς ἐπιστήμης, χωρὶς νὰ ἔχῃ μπορέσει νὰ γίνῃ ἐπιστήμων. κάψα κιναιδικῆς ἐγωπαθείας. κύρια γραπτά του, ὄχι ἐπιστημονικά, ἀλλὰ δημοσιογραφικοῦ λογοτεχνικοῦ καὶ κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος, εἶναι ‘’Ἡ καταγωγὴ τῶν εἰδῶν’’ (1859) καὶ ΄΄Ἡ καταγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ σεξουαλικὴ ἐπιλογή΄΄ (1871). στὸ 1ο καὶ στὸ 6ο κεφάλαιο τοῦ δευτέρου βιβλίου του ὑποστηριζει ὅτι τὰ ζῷα ἦταν κάποτε ἀρσενικοθήλυκα (‘’ἀνδρόγυνα’’) κι ὅτι μέχρι σήμερα ὅλα τ᾽ ἀρσενικά, καὶ κυρίως ὁ ἄνθρωπος, ἔχουν πολλὰ κατάλοιπα θηλυκοῦ, καὶ ὅλα τὰ θηλυκὰ πολλὰ κατάλοιπα ἀρσενικοῦ. ἐπιμένει δὲ σὰ μυθομανὴς γριὰ ὅτι οἱ μαστοὶ μερικῶν ἀντρῶν παράγουν καὶ ῥέουν γάλα. μόνο γιαούρτι ποὺ δὲν τὸ ἔκανε. ἐπιμένει ἐπίσης ὅτι ὁ προστάτης τοῦ ἀντρὸς εἶναι μήτρα θηλυκοῦ, ἡ ὁποία ἀτρόφησε. ἀπέδιδε τὴ διαστροφή του στὸ ὅτι καταγόταν ἀπὸ τέτοια ζῷα, γιὰ νὰ δικαιώσῃ τὸν ἑαυτό του. δαπάνησε τὴ ζωή του σὲ δῆθεν ΄΄ἔρευνες΄΄ κι ἀναστάτωσε τὸν κόσμο, μόνο γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴ διαστροφή του, ὅτι καλὰ ἔκανε ποὺ ἦταν κίναιδος. ἔχοντας γιὰ χόμπυ τὴ ζῳολογία, ὅταν σὲ ἀμερικανικὰ νησιὰ τῆς διακεκαυμένης ζώνης εἶδε μερικὰ ζῷα ἄγνωστα κι ἀσυνήθιστα σ’ Εὐρωπαίους, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μάλιστα (1831), καὶ γι’ αὐτὸ ἐξωτικὰ καὶ παράξενα γι’ αὐτόν, φαντάστηκε ὅτι βλέπει τὰ ζῷα ὅπως ἦταν ΄΄πρὶν ἀπὸ ἑκατομμύρια χρόνια΄΄ καὶ βυθίστηκε στὴ φαντασίωσι τῆς ἐξελίξεως, γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦσαν ἤδη οἱ Λαμάρκ, Μοντεσκιέ, Μοπερτουΐ, Ντιντερώ, καὶ πολλοὶ ἄλλοι πρὶν ἀπ’ αὐτόν. αὐτὸς ὅμως, ἐπιτήδειος στὸ νὰ διατυπώνῃ μπαροῦφες, ἔγραψε τὰ γραώδη καὶ κατινούλικα βιβλία του, χωρὶς καμμιὰ ἀπολύτως ἐπιστημονικὴ ἐργασία, ἔτσι σὰ φλύαρος δημοσιογράφος μυθιστοριογράφος καὶ ἀργόσχολος ἀμπελοφιλόσοφος. κι ἀπὸ τότε ὅλο τὸ ἀναγνωστικὸ κοινό του παθιάστηκε μὲ τὴ θεωρία αὐτή. ἕνας ἀκάθαρτος κόσμος, ποὺ ἐνωχλοῦνταν ἀπὸ τὴ Βίβλο καὶ τὴ Χριστιανικὴ πίστι, καὶ ἦταν στὴν ψυχικὴ κατάστασι ΄΄Σκούντα με νὰ πέσω΄΄, νόμισε τότε ὅτι ἦρθε πιὰ ἡ ὥρα νὰ γκρεμίσῃ τὴ βιβλικὴ ἐξιστόρησι τῆς δημιουργίας στὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, γιὰ ν’ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴ βιβλικὴ ἠθικὴ καὶ νὰ ξαμοληθῇ σὲ μιὰ κτηνώδη καὶ πιθηκήσια ἠθική. δὲν ἦταν ἐπιστήμων ποτέ, οὔτε ἐκπαιδευμένος σὲ πανεπιστήμιο οὔτε κι ἐρασιτέχνης. ἦταν κοντόμυαλος ἀχταρμᾶς δημοσιογράφου, λογοτέχνου, παραμυθᾶ, κι ἀμπελοφιλόσοφου μὲ κιναιδικὲς φαντασιώσεις. γράφει χωρὶς καμμιὰ ἐπιστημονικὴ ἐργαστηριακὴ παρατήρησι ἢ πείραμα, δὲν στηρίζεται σὲ παρατηρήσεις του, ἀλλὰ σὲ βιβλία ‘’εἰδικῶν’’ ἐξελικτικῶν, τὰ ὁποῖα διάλεξε καὶ διάβασε κατὰ προτίμησί του, νομίζοντας ὅτι αὐτὸ εἶναι ἐπιστήμη, βιβλία περίπου σὰν τὰ σημερινὰ ποὺ γράφουν γιὰ U.F.O., καὶ στὰ γραπτά του πολὺ συχνά, περίπου μία φορὰ κάθε 5 σειρές, λέει ‘’ἴσως’’, ‘’μᾶλλον’’, ‘’πιθανῶς’’, ‘’μπορεῖ νά...’’, ‘’μοῦ φαίνεται ὅτι...’’, ‘’μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε...’’, κλπ.. ἦταν ἐπιτήδειος στὸ νὰ προαναγγέλλῃ δημοσιεύσεις σ᾽ ἕναν κόσμο ποὺ τὶς περίμενε μὲ ὑστε- ρικὴ ἀντιβιβλικὴ κάψα, κατὰ τὴ λεγόμενη στὴν Ἀγγλία ‘’βικτωριανὴ ἐποχὴ’’ τῆς ψυχοπλακώσεως, καὶ νὰ κάνῃ τὰ βιβλία του ἀνάρπαστα˙ κι ἀπὸ τὸ 1859, ποὺ δημοσίευσε τὸ πρῶτο γραπτό του σὲ ἡλικία 52 ἐτῶν, διαφημίστηκε καὶ κερδοσκόπησε. δημιουργήθηκε ἐνθουσιασμός, φανατισμός, καὶ κτηνώδης μέθη βλακείας˙ μιὰ νεώτερη μυθολογία˙ διότι στὴν ἀρχαία βλακωδέστατη εἰδωλολατρικὴ μυθολογία δὲν γινόταν νὰ ἐπιστρέψουν ἄνθρωποι ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴ φωτεινὴ ἀλήθεια τῆς Χριστιανικῆς πίστεως˙ δὲν τολμοῦσαν νὰ βλακεύσουν μπροστά της σὲ τέτοιο βαθμό. ἤθελαν μιὰ ἐπιστημοφανῆ μυθολογία. καὶ ἡ κιναιδικὴ δαρβίνειος μυθολογία τοὺς φάνηκε αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἀναζητοῦσαν. σ’ αὐτὴ συμμετεῖχαν μὲ συμπληρώσεις καὶ πολλοὶ ἄλλοι, κι ὁ καθένας πλέον φιλοδοξοῦσε νὰ συμμετάσχῃ σὰν ἕνας ἄλλος Δαρβῖνος. κι ἔτσι δημιουργήθηκε γενικὸ μαστούρωμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦν ν’ ἀνανήψουν οὔτε ν’ ἀπεξαρτηθοῦν.
Στὸ μεταξὺ ὁ Τσεχοσλοβάκος Γρηγόριος Μέντελ (1822 - 1884) μὲ πειράματα καὶ παρατηρήσεις, θεμελιώδεις ἐπιστημονικὲς μεθόδους, καὶ ὄχι βέβαια μὲ μπαροῦφες, ἀνακάλυψε καὶ διατύπωσε τὸ φυσικὸ νόμο τῆς κληρονομικότητος, τὸν δικαίως λεγόμενο καὶ ΄΄νόμο τοῦ Μέντελ΄΄, ὁ ὁποῖος μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια ἀποδεικνύει ὅτι ἡ δαρβίνειος θεωρία τῆς ἐξελίξεως εἶναι μόνο μιὰ γελοία ἀρλούμπα. ἔστειλε τὰ συμπεράσματά του καὶ στὸ Δαρβῖνο, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἀπέφυγε νὰ τοῦ ἀπαντήσῃ. στὸ νηφάλιο καὶ μόνο ἐπιστημονικὸ νόμο τοῦ Μέντελ οἱ μαστουρωμένοι δαρβινισταὶ κι ἐξελικτικοὶ δὲν μποροῦσαν βέβαια καὶ δὲν τόλμησαν ποτὲ νὰ φέρουν τὴν παραμικρὴ ἀντίρρησι, ἀλλὰ προτιμοῦσαν μέσα στὸ μαστούρωμά τους ν’ ἀποφεύγουν νὰ μιλοῦν γι’ αὐτόν, ὥστε, εἰ δυνατόν, νὰ λησμονηθῇ, καὶ συνέχιζαν νὰ ζοῦν στὸ μαστούρωμα τῆς θεωρίας τοῦ Δαρβίνου. ἔτσι, διασκευάζοντας ὁ κάθε φιλόδοξος μαστούρης τὴ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, μέσα σ’ ἕναν αἰῶνα ἔφτασαν στὸ σημεῖο ἀπὸ τὴ θεωρία τοῦ Δαρβίνου νὰ ἔχουν ἀπορρίψει τὰ πάντα καὶ νὰ ἔχουν ἀντικαταστήσει τὴ γόμωσί της σὲ ποσοστὸ 100%. καὶ μόνο αὐτὸ φυσικὰ ἔφτανε, γιὰ νὰ πεισθοῦν νὰ πετάξουν αὐτὸ τὸ σκουπίδι. καὶ ὅμως ἐξακολουθοῦν νὰ τὸ πιπιλίζουν καὶ νὰ μαστουρώνωνται μ’ αὐτό. καὶ καθὼς ἡ φαντασίωσι αὐτὴ ἔχει διαποτίσει ὅλες τὶς βιολογικὲς ἐπιστῆμες (βοτανική, ζωολογία, βιολογία, ἰατρική), ἔχει ἐπιφέρει πολλὴ προκατάληψι καὶ μεγάλη καθυστέρησι στὴν πρόοδο τῶν ἐπιστημῶν αὐτῶν. καὶ ὅμως δὲν εἶναι τίποτε παραπάνω ἀπὸ ἕνα ἀντιβιβλικὸ κι ἀντιχριστιανικὸ παραλήρημα μαστουρωμένων ἀθέων, ποὺ ἀναζητοῦν ἐπειγόντως ἕνα θρήσκευμα καὶ μιὰ μυθολογία, ἐπειδὴ ἡ γνήσια ἀθεΐα εἶναι μιὰ ὀρφάνια πολὺ κουραστική.
Κατὰ τὶς δυὸ τελευταῖες δεκαετίες, μὲ τὴν πρόοδο τῶν βιολογικῶν ἐπιστημῶν στὸν τομέα τῶν γονιδίων (DNA), στὴν ὁποία τὶς ὤθησαν ὄχι οἱ πανεπιστημιακοὶ σχολικοὶ ἐπιστήμονες, ἀλλ’ οἱ ἀστυνομικὲς καὶ δικαστικὲς ἀρχὲς τῶν μεγάλων χωρῶν, γιὰ τὴ δική τους κατ’ ἀρχὴν ἐξυπηρέτησι στὴν καταστολὴ τοῦ ἐγκλήματος, μιὰ πρόοδο ποὺ εἶναι συνέχισι τῶν ἐρευνῶν τοῦ Μέντελ, ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως τόσο στὴ δαρβίνεια ὅσο καὶ σ’ ὁποιαδήποτε ἄλλη διατύπωσι καὶ παραλλαγή της ἔχει καταρρεύσει ἐξ ὁλοκλήρου. τὰ ἐπὶ μέρους ὅμως φλυαρήματά της ἔμειναν σὰ δυσεξάλειπτα μπάζα μέσα στὰ ἄρρωστα μυαλὰ τῆς μάζης καὶ σὰ μιὰ ὑποχονδρία καὶ μυθομανία ὑστερικῶν, καὶ μὲ τὴν παραλογοτεχνία, τὸν κινηματογράφο, καὶ κάθε κιτρινισμὸ μαγειρεμένο πρόχειρα ἀλλὰ καὶ θεαματικὰ σὰν ὄμορφο παραμύθι μὲ πανόμορφες ζωγραφιὲς γιὰ μικρονοϊκοὺς κάλπασε πρὸς μιὰ μυθολογία τελείως κατινούλικη. δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ξαμολημένο ἀκάθαρτο καὶ σιχαμερὸ βατράχι ποὺ διακατέχει σὰ ναρκωτικὸ τὴ διαταραγμένη καὶ χαλασμένη διάνοια ἑνὸς φρενοβλαβοῦς κόσμου. αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο βατράχι, ἡ ΄΄κοσμοθεωρία΄΄ τοῦ λαοτζίκου. τὰ ἄλλα τρία βατράχια εἶναι ἡ ΄΄βιοθεωρία΄΄ του, τὰ δυὸ στὰ σεξουαλικὰ καὶ τὸ ἄλλο στὰ πάνω ἀπὸ τὸν ἀφαλὸ πράγματα.
Τὸ τρίτο βατράχι ἡ θεωρία τοῦ Φρόυντ, ὁ φροϋδισμός. κίναιδος καὶ ναρκομανὴς μικρογιατρὸς ὁ Ἰουδαῖος τῆς Αὐστρίας Φρόυντ, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν ἀλληλογραφία του μὲ τοὺς ἐπιβήτορές του καὶ τοὺς προμηθευτάς του. προτιμοῦσε γιὰ πελατεία του μερικοὺς εὐκαταστάτους Βιεννέζους, ποὺ μποροῦσε νὰ τοὺς ἀρμέγῃ εὔκολα. ἡ θεωρία του γιὰ τὸν ψυχικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ψυχανάλυσι - ψυχοθεραπεία ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς ψυχοπαθεῖς τῆς βιεννέζικης ἢ γενικῶς μεγαλοαστικῆς τάξεως τῶν πλουσίων, μὲ τὸν κλειστὸ καὶ πολὺ σνὸμπ καὶ ἰδεατῶς ἢ καὶ πρακτικῶς αἱμομικτικὸ ψυχικὸ κόσμο τους˙ γιὰ μιὰ κοινωνία αὐτοκαταπιεζομένων ἀπὸ τὸ σνομπισμό τους κτηνῶν. γνώρισμα τοῦ κτήνους εἶναι ν’ ἀνεβαίνῃ σεξουαλικὰ καὶ τὴ μητέρα του, ἢ τὸ θηλυκὸ νὰ βατεύεται ἀπὸ τὸν πατέρα του. ὁ νοήμων ἄνθρωπος, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς κλειστοὺς ἀριστοκράτες καὶ γαλαζοαίματους, ἐξ ἀρχῆς ἀποτροπιαζόταν καὶ σιχαινόταν νὰ βατεύῃ τὴ μητέρα του καὶ νὰ βατεύεται ἀπὸ τὸν πατέρα του˙ ἔπειτα δὲ πῆρε ἀπὸ τὸ θεὸ μὲ τὸ Μωϋσῆ (Λε 18) καὶ τὴν ἀποκάλυψι ὅτι μετὰ ἀπὸ κάποιον καιρό, κατὰ τὸν ὁποῖο τὰ γονίδιά του (DNA) ἄρχισαν νὰ σαραβαλιάζουν, δὲν τοῦ συμφέρει νὰ βατεύῃ οὔτε τὶς ἀδερφές του καὶ τὶς ἀνεψιές του, οὔτε νὰ βατεύεται τὸ θηλυκὸ ἀπὸ τοὺς ἀδερφούς του καὶ τοὺς θείους του. ἐπειδὴ ἡ αὔξουσα συσσώρευσι κληρονομικῶν ἐπιβαρύνσεων στὸ ἀνθρώπινο γένος ὀφείλεται στὴν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες φθορὰ τῶν γονιδίων (DNA), ἡ ὁποία ἐπιταχύνεται πολὺ μὲ τὴν αἱμομιξία. καὶ ἡ ἀποφυγὴ τῆς αἱμομιξίας μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστι πέρασε σ’ ὅλο τὸν ἐκχριστιανισμένο κόσμο, ποὺ εἶναι οἱ τρεῖς ἤπειροι τοῦ προηγμένου κόσμου τῆς ἐπιστήμης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς δημοκρατίας, τῆς δικαιοσύνης, Εὐρώπη καὶ Β. Ἀμερικὴ καὶ Αὐστραλία, ἐνῷ δὲν πέρασε στοὺς ὑπαναπτύκτους καὶ τριτοκοσμικοὺς λαούς, δηλαδὴ στοὺς εἰδωλολάτρες καὶ μωαμεθανοὺς τῶν ἠπείρων Ἀσίας Ἀφρικῆς Ὠκεανίας κι ἐν μέρει Ν. Ἀμερικῆς. ἡ αἱμομιξία καὶ ἡ ἔλλειψι βιβλικῆς παιδείας εἶναι τὰ μοναδικὰ αἴτια τῆς καθυστερήσεώς των. ἡ βιβλικὴ προπαιδεία καὶ ἡ ἀποφυγὴ τῆς αἱμομιξίας εἶναι τὰ μοναδικὰ αἴτια τῆς προόδου τῶν ἀνεπτυγμένων χωρῶν. ῥωμαϊκὸ (ἐκχριστιανισμένο) δίκαιο, δημοκρατία, ἐλευθερία, μὴ αἱμομικτικὸς γάμος. αὐτὰ γιὰ τοὺς ὑγιεῖς ἀνθρώπους.
Οἱ ψυχοπαθεῖς ὅμως, καὶ ἰδιαίτερα στὶς εὐκατάστατες καὶ ἀπὸ σνομπαρία κλειστὲς κάστες, στὴ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ εἶναι ἄλογοι αὐτοκαταπιεζόμενοι καὶ ἀναιδεῖς ἀκριβῶς σὰν τὰ κτήνη. καὶ ἡ τέτοια ψυχανώμαλη σεξουαλικὴ συμπεριφορά τους ἔχει ἀσφαλῶς τὰ προβλήματά της. ψυχοπαθεῖς ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς καὶ αὐτῶν τῶν προβλημάτων ἀποκλειστικῶς ἦταν τὸ ΄΄ἐργαστηριακὸ΄΄ καὶ μόνο παρατηρήσιμο ὑλικὸ τοῦ Φρόυντ. καὶ ὁ μαστουρωμένος κι ἀποβλακωμένος κίναιδος νόμισε ὅτι ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἄνθρωπος˙ ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος. τὸν φυσιολογικὸ ἄνθρωπο οὔτε τὸν γνώρισε οὔτε τὸν φαντάστηκε. πίστευε ὅτι εἶναι σὰν αὐτὸν καὶ τοὺς πελάτες του. διατύπωσε τὴ θεωρία του ἀνάμεσα στὶς κιναιδικὲς κάψες του κι ἀναζητήσεις του, στὰ μαστουρώματά του μὲ ναρκωτικά, καὶ στὰ σχιζοφρενικὰ παραληρήματα τῶν φρενοβλαβῶν πελατῶν τῆς κερδοκοπίας του. θεωρία φρενοβλαβοῦς γιὰ φρενοβλαβεῖς φρενοκομείου. δὲν μποροῦσε νὰ φανταστῇ ἢ ἁπλῶς νὰ δεχτῇ, ἂν ἄλλος τοῦ ἔδειχνε, ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν ζοῦν μέσα στὰ ἄθλια καὶ τερατώδη βιώματα τῆς ψυχοπαθείας κι ἀνισορροπίας αὐτοῦ καὶ τῶν πελατῶν του.
Οἱ ΄΄εὐχαριστημένοι΄΄ πελάτες του διατυμπάνισαν τὶς φαντασιώσεις του καὶ τὶς ἔκαναν ΄΄παγκοσμίως΄΄ ἀποδεκτές. εἶναι βέβαια ἀποδεκτὲς σ’ ὅλες τὶς χῶρες, ἀλλ’ ὄχι ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. διότι σ’ ὅλες τὶς χῶρες ὑπάρχει ἡ πλειοψηφία τῶν φαύλων ὑπάρχει καὶ ἡ πολὺ μικρὴ μειοψηφία τῶν ἀκεραίων καὶ σωφρόνων. βασιλεύει τὸ γλοιῶδες καὶ σιχαμερὸ βατράχι. διαποτίστηκαν ἀπὸ τὴ μύξα του ἡ ἐπιστήμη, ἡ λογοτεχνία, ἡ φιλοσοφία, ὁ κινηματογράφος, κι αὐτὰ μὲ τὴ σειρά τους νότισαν καὶ διαπότισαν τὰ μυαλὰ τοῦ κόσμου ποὺ διακατέχεται ἀπὸ ἀντιχριστιανικὴ ὑστερία. ἡ ῥοπὴ τοῦ μυθομανοῦς κόσμου στὴν προστυχιά, ἡ ἀντιχριστιανικὴ ὑστερία τῶν διεφθαρμένων, κι ἐπιπροσθέτως τὸ ὅτι ὁ προτεσταντικὸς κόσμος, μὴ ἔχοντας τὴν ἀνακούφισι τῆς ἐξομολογήσεως, ἀποζητάει τὸν ψυχαναλυτή του, διευκόλυναν τὴ διαπότισι τοῦ κόσμου ἀπὸ τὶς μύξες αὐτοῦ τοῦ σιχαμεροῦ βατραχιοῦ, τοῦ φροϋδισμοῦ.
Ὁ γεννημένος ἀπὸ πατέρα Ἑβραῖο τῆς Γερμανίας, καὶ μητέρα Ἑβραία τῆς Ὁλλανδίας καὶ ἔγγονος δυὸ Ἰουδαίων ῥαββίνων κι αἰώνιος φοιτητὴς καὶ παρασιτικὸς ἐκβιαστὴς Μάρξ, ἀλητήριο ῥεμάλι καὶ μεγάλος τυχοδιώκτης ποὺ ζοῦσε γδέρνοντας τοὺς πλουσίους πατεράδες τῶν κακοαναθρεμμένων κοριτσιῶν ποὺ ἀποπλανοῦσε, διατύπωσε καὶ τὴν ΄΄οἰκονομικὴ - κοινωνικὴ - πολιτικὴ΄΄ θεωρία του, ἡ ὁποία ἐν τέλει εἶναι ἡ ἑξῆς. ὅταν μιὰ μαφία ἀπατεώνων τυχοδιωκτῶν κι ἐκβιαστῶν θέλῃ νὰ βάλῃ χέρι στὰ χρήματα ἑνὸς ἀφελοῦς λαοῦ, δὲν ἔχει παρὰ νὰ τοῦ πῇ γιὰ κομμουνιστικὴ κοινοκτημοσύνη καὶ ἰσότητα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ κοινὸ πορτοφόλι θὰ τὸ κρατάῃ ἡ τυχοδιωκτικὴ αὐτὴ μαφία τῶν ἀπατεώνων. ΄΄Ἐσεῖς θὰ μᾶς δίνετε νὰ κρατᾶμε τὸ πορτοφόλι τοῦ ἰδρῶτα σας καὶ ὅλη τὴν ἀκίνητη περιουσία σας καὶ τὸ χρόνο τῆς ζωῆς σας καὶ τὴν ἐλευθερία σας, κι ἐμεῖς θὰ σᾶς ἐπιτρέπουμε νὰ προσφωνῆτε τὴ μεγαλειότητά μας ΄΄Σύντροφε΄΄ καὶ νὰ θεωρῆτε τὸν ἑαυτό σας ἴσο μας. κι ἂν μερικοὶ δὲν πείθωνται σ’ ἐμᾶς, ἐμεῖς μὲ τὴ βοήθειά σας τοὺς παίρνουμε τὸ πορτοφόλι μὲ τὸ ζόρι΄΄. κι ὁ λαοτζῖκος τρελλάθηκε. τὸ πορτοφόλι τῶν ἀνοήτων στὰ χέρια τῶν τυχοδιωκτῶν πορτοφολάδων ἔφτασε νὰ γίνῃ παγκόσμια ἀπειλὴ σχεδὸν γιὰ ἕναν αἰῶνα. ὅταν ἡ φούσκα ἔσπασε, στὶς συνειδήσεις τοῦ λαοτζίκου ἔμεινε μόνο τὸ ΄΄σύντροφοι΄΄, ποὺ τοὺς κάθισε σὰ δυσεξάλειπτη βλενόρροια. ἔτσι λ.χ. κάθε πρωτομαγιὰ ὁ κόσμος βγαίνει ἀπὸ τὶς πόλεις νὰ χαρῇ τὴ λουλουδιασμένη φύσι, κι οἱ κομμουνισταὶ μαζεύονται στὸ κέντρο τῆς πόλεως γιὰ νὰ φωνάξουν ΄΄Ψωμί, παιδεία, ἐλευθερία΄΄. οἱ ἴδιοι φωνάζουν, οἱ ἴδιοι ἀκοῦν. οἱ ἄλλοι εἶναι ἔξω κι ἀπολαμβάνουν τὴ φύσι. αὐτὸ εἶναι τὸ τέταρτο γλοιῶδες καὶ σιχαμερὸ βατράχι. ἀντιχριστιανικὸ κι αὐτὸ ὅπως τὰ τρία ἄλλα.
Αὐτὰ τὰ τέσσερα βατράχια ταλαιπώρησαν τὴ ἀνθρωπότητα κατὰ τὸν μόλις περατωθέντα εἰκοστὸ αἰῶνα. καὶ συνεχίζουν νὰ τὸν ταλαιπωροῦν τοὐλάχιστο σὰν σὲ περίοδο ἀναρρώσεως μὲ κίνδυνο ὑποτροπῆς.
Ἀσφαλῶς οἱ ἀριθμοὶ στὴν Ἀποκάλυψι εἶναι συμβολικοί. τὸ τρία σημαίνει ΄΄κάποιος ἀριθμός΄΄, ΄΄μερικοί΄΄. μὲ τὰ ἐν λόγῳ λόγια του ὁ Ἰωάννης ἐννοεῖ ΄΄μερικὲς θεωρίες΄΄ μυξώδεις καὶ γλοιώδεις σὰν τὴ μύξα τοῦ βατράχου, μὲ τὶς ὁποῖες διάφοροι κατὰ καιροὺς βάτραχοι θὰ πασαλείβουν τὸν κόσμο˙ ἐπειδὴ ὁ κόσμος, ἐκτὸς ἀπὸ φρενοβλαβὴς καὶ φαρμακερὸς καὶ βρομιάρης, εἶναι καὶ μικρονοϊκὸς μυξιάρης. μὴ νομίσετε δηλαδὴ ὅτι, τώρα ποὺ οἱ τέσσερες προειρημένες σιχαμερὲς θεωρίες γιὰ μικρονοϊκοὺς κακοήθεις μπατάλιασαν καὶ πᾶνε γι’ ἀπόσυρσι, ἡ γάγγραινα αὐτὴ θὰ τελειώσῃ. θὰ βγοῦν κι ἄλλες τέτοιες θεωρίες, ποὺ θὰ τοὺς ἐντυπωσιάζουν γιὰ ἕναν αἰῶνα ἢ καὶ δύο, διότι ὁ κόσμος τὶς ἀποζητάει ὅπως ὁ ναρκομανὴς τὸ ναρκωτικό του.
Μελέτες 4 (2008)