ΔΙΔΑΧΗ ΠΑΝΥ ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ

        Ἕνα μανιφέστο ἀσυζητητεὶ τελείως ὀρθόδοξο
        ὠφελιμώτατο καὶ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς

        Γιατί λοιπὸν σήμερα δὲν γίνονται πιὰ σημεῖα; στὸ σημεῖο αὐτὸ δῶστε μου πολλὴ προσοχή. γιατὶ τὸ ἀκούω αὐτὸ νὰ τὸ λὲν πολλοὶ καὶ πάντα καὶ συνεχῶς νὰ τὸ ψάχνουν πολλοί. γιατί τότε ὅλοι, ὅσοι βαπτίζονταν, γλωσσολαλοῦσαν, καὶ σήμερα πιὰ δὲν γλωσσολαλοῦν; ἂς δοῦμε πρῶτα τί εἶναι ἡ γλωσσολαλία, κι ἔπειτα νὰ ποῦμε καὶ τὴν αἰτία (ποὺ σήμερα δὲν γλωσσολαλεῖ κανείς). τί εἶναι λοιπὸν ἡ γλωσσολαλία; τότε ὅποιος βαπτιζόταν, ἀμέσως μετὰ τὴ βάπτισί του μιλοῦσε τὴ γλῶσσα τῶν Ἰνδῶν, τῶν Αἰγυπτίων, τῶν Περσῶν, τῶν Σκυθῶν, τῶν Θρᾳκῶν, κλπ., κι ἕνας ἄνθρωπος καταλάβαινε πολλὲς γλῶσσες. κι αὐτοὶ οἱ σημερινοὶ νεοβαπτισμένοι, ἂν εἶχαν βαπτιστῆ τότε (στὰ χρόνια τ̉ ἀποστολικά), θὰ τοὺς ἄκουγες ἀμέσως νὰ μιλοῦν σὲ διάφορες γλῶσσες. διότι λέει˙ «Ὁ Παῦλος βρῆκε κάποιους ποὺ εἶχαν βαπτιστῆ τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου (τοῦ βαπτιστοῦ) καὶ τοὺς λέει˙ Ὅταν πιστεύσατε, πήρατε πνεῦμα ἅγιο; τοῦ λένε˙ Ἀλλ̉ οὔτε ἀκούσαμε ἂν ὑπάρχει πνεῦμα ἅγιο. κι ἐκεῖνος ἀμέσως ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τοὺς βαπτίσουν. κι ὅταν ὁ Παῦλος ἔβαλε ἐπάνω τους τὰ χέρια του, ἦρθε σ̉ αὐτοὺς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο, καὶ γλωσσολαλοῦσαν ὅλοι» (Πρξ 19, 2 - 6).
Γιατί λοιπὸν σήμερα τὸ χάρισμα αὐτὸ ἀποσύρθηκε κι ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους; ὁ θεὸς αὐτὸ τὸ ἔκανε, ὄχι γιὰ νὰ μᾶς μειώσῃ κι ἀποδοκιμάσῃ, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς τιμήσῃ πολὺ περισσότερο. πῶς; θὰ σᾶς ἐξηγήσω.
        Οἱ ἄνθρωποι τότε ἦταν πιὸ ἀμαθεῖς κι ἀκαλλιέργητοι, ἐπειδὴ μόλις εἶχαν ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὰ εἴδωλα, καὶ ἡ ἀντίληψί τους ἦταν ἀκόμη πιὸ χοντροκομμένη καὶ ἀναίσθητη˙ καὶ θαύμαζαν χαζεύοντας μ̉ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα καὶ μὲ τρομάρα ὅλα τὰ σωματικὰ πράγματα˙ καὶ δὲν εἶχαν τὴν παραμικρὴ ἰδέα ἀπὸ ἀσώματες δωρεές˙ δὲν μποροῦσαν νὰ ξεχωρίσουν τί εἶναι τὸ νοητὸ χάρισμα ποὺ τὸ βλέπει κανεὶς μόνο μὲ τὴν πίστι (κι ὄχι μὲ τὰ μάτια καὶ τ̉ αὐτιά). γι̉ αὐτὸ γίνονταν σημεῖα τότε. διότι τὰ πνευματικὰ χαρίσματα ἄλλα εἶναι ἀόρατα, καὶ γίνονται ἀντιληπτὰ μόνο μὲ τὴν πίστι, κι ἄλλα δείχνουν καὶ σημεῖο αἰσθητό, γιὰ νὰ σιγουρευτοῦν αὐτοὶ ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν πιστεύσει. τί θέλω νὰ πῶ; ἡ ἄφεσι λ.χ. τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πρᾶγμα νοητό, χάρισμα ἀόρατο. μὲ τὰ σαρκικὰ μάτια δὲν βλέπουμε πῶς καθαρίζονται οἱ ἁμαρτίες μας. γιατί; ἐπειδὴ ἐκείνη ποὺ καθαρίζεται εἶναι ἡ ψυχή, καὶ ἡ ψυχὴ δὲν βλέπεται μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος κι ἔτσι ἡ κάθαρσι τῶν ἁμαρτημάτων εἶναι μιὰ δωρεὰ νοητή, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος. ἀντίθετα ἡ γλωσσολαλία εἶναι μὲν κι αὐτὴ ἀποτέλεσμα νοητῆς ἐνεργείας τοῦ πνεύματος, ἀλλὰ δίνει φυσικὰ σημεῖο αἰσθητό, ποὺ μποροῦν νὰ τὸ δοῦν εὔκολα κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν πίστευσαν ἀκόμη. τὸ ἐξωτερικὸ φαινόμενο τῆς γλωσσολαλίας ποὺ ἀκούγεται εἶναι ἕνα τεκμήριο καὶ μιὰ φανέρωσι τῆς ἐσωτερικῆς καὶ ἀόρατης ἐνεργείας ποὺ γίνεται μέσα στὴν ψυχή. γι̉ αὐτὸ κι ὁ Παῦλος λέει˙ Καὶ τὸ ἐκδήλωμα τοῦ πνεύματος δίνεται στὸν καθένα ὅπως συμφέρει στὸν ἴδιο (Α΄ Κο 12, 7).
        Ἐγὼ λοιπὸν σήμερα δὲν ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ σημεῖα. γιατί; διότι πῆρα τὸ μάθημα καὶ πιστεύω στὸν Κύριο, χωρὶς νὰ μοῦ δοθῇ σημεῖο. τεκμήριο κι ἐγγύησι χρειάζεται ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει πιστεύσει ἀκόμη. ἐγὼ πιστεύω, καὶ δὲν ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ ἐγγύησι οὔτε ἀπὸ σημεῖο. κι ἂν δὲν γλωσσολαλήσω, ξέρω καλὰ ὅτι καθαρίστηκα ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μου. ἐκεῖνοι ὅμως οἱ τότε δὲν μποροῦσαν νὰ πιστεύσουν, ἂν δὲν ἔπαιρναν σημεῖο. γι̉ αὐτὸ καὶ τοὺς δίνονταν σημεῖα, σὰν ἐγγύησι τῆς πίστεως στὴν ὁποία ἔρχονταν νὰ πιστεύσουν. ὥστε τὰ σημεῖα δίνονταν ὄχι σὰν σὲ πιστούς, ἀλλὰ σὰν σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πίστευαν ἀκόμη, ὥστε νὰ γίνουν πιστοί. μ̉ αὐτὸ τὸ νόημα λέει κι ὁ Παῦλος˙ Τὰ σημεῖα ὄχι γι̉ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους (Α΄ Κο 14, 22). προσέξτε˙ τὸ ὅτι ὁ θεὸς ἀπέσυρε τὰ σημεῖα καὶ σταμάτησε νὰ μᾶς δείχνῃ τέτοια, δὲν σημαίνει ὅτι μᾶς μειώνει καὶ μᾶς ἀποδοκιμάζει, ἀλλ̉ ὅτι μᾶς τιμᾷ περισσότερο. θέλει νὰ δείξῃ τὴν πίστι μας˙ ὅτι τὸν πιστεύουμε καὶ χωρὶς τὴν ἐγγύησι τῶν σημείων˙ γι̉ αὐτὸ μᾶς τὄκανε αὐτό. ἐκεῖνοι (οἱ πρῶτοι), ἂν δὲν ἔπαιρναν πρῶτα σημεῖο κι ἐγγύησι, δὲν τὸν πίστευαν, ὅτι τοὺς δίνει δωρεὲς ἀόρατες. ἐγὼ ὅμως καὶ χωρὶς αὐτὴ τὴν ἐγγύησι τοῦ δείχνω ὅλη μου τὴν πίστι.
Αὐτὸ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ σήμερα δὲν γίνονται πιὰ σημεῖα.


(Καθῆκον μου θεωρῶ νὰ προβάλλω κάθε σωστὸ κείμενο, ὅποιος κι
ἂν τὸ ἔχῃ γράψει. τὸ ἴδιο θὰ κάνω καὶ στὸ ἑπόμενο τεῦχος).

Μελέτες 2 (2008)