Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ζήτημα τῶν διακονισσῶν, γιὰ τὸ ὁποῖο τί λέει ἡ Ἁγία Γραφὴ ἔγραψα ἄλλοτε (ἄρθρο ΄΄Ὁ ἀπόστολος Παῦλος΄΄, Συμβολή, τεῦχ. 3 (2003), σ. 63 - 72), συζητεῖται σήμερα σὲ ΄΄θεολογικοὺς΄΄ κύκλους καὶ τὸ ζήτημα τοῦ δευτέρου γάμου τῶν κληρικῶν, συγκεκριμένα τῶν πρεσβυτέρων καὶ διακόνων˙ γιὰ τὸ ἂν δηλαδὴ πρέπει νὰ ξαναπαντρεύωνται οἱ κληρικοὶ μετὰ τὴ χειροτονία τους, σὲ περίπτωσι ποὺ ἔχουν χηρέψει, ἐπειδὴ ἡ γυναίκα τους πέθανε ἢ τοὺς ἐγκατέλειψε. καὶ λένε˙ Τί γίνεται, ἂν χηρέψῃ ὁ πρεσβύτερος στὰ 31 του χρόνια κι ὁ διάκονος στὰ 26 του χρόνια; ὡς γνωστὸν οἱ διάκονοι χειροτονοῦνται 25 ἐτῶν καὶ ἄνω, καὶ οἱ πρεσβύτεροι 30 ἐτῶν καὶ ἄνω˙ ἄγαμοι ἢ ἔγγαμοι. αὐτὸ στὴ θεωρία. στὴν πρᾶξι χειροτονοῦνται διακάκια 20 ἐτῶν, μαθηταὶ λυκείου ἢ φοιτηταί, καὶ παπαδάκια 22 ἐτῶν, φοιτηταὶ ἢ μόλις πτυχιοῦχοι, πολλὲς φορὲς νιόπαντροι, ἀκόμη καὶ στὸ μῆνα τοῦ μέλιτος. ὁπότε εἶναι στατιστικῶς ἀναπόφευκτο νὰ χηρέψουν καὶ 21 ἢ 23 ἐτῶν ἀντιστοίχως, ὅταν οἱ λαϊκοὶ μέλλοντες ἔγγαμοι δὲν ἔχουν παντρευτῆ ἀκόμη. τί γίνεται λοιπὸν μ̉ αὐτοὺς τοὺς δυστυχισμένους, ὅταν χηρεύσουν; ἡ ἐκκλησία ΄΄θὰ τοὺς δείξῃ τὸ σκληρὸ καὶ ἀπάνθρωπο πρόσωπό της΄΄ τηρώντας τὴν Ἁγία Γραφή της καὶ ἀρνούμενη σ̉ αὐτοὺς ἕνα δεύτερο γάμο; ὅπως ὅμως θὰ δείξω, τὸ ζήτημα δὲν τίθεται ὀρθά, ἀλλ̉ ἀνάποδα˙ γιὰ νὰ φανῇ ἡ ἐκκλησία ἀπάνθρωπη, σὲ περίπτωσι ποὺ μείνῃ πιστὴ στὴ τήρησι τῆς Ἁγίας Γραφῆς. ἔχουν γίνει πρῶτα πολλὲς καταπατήσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ σὲ δεύτερο χρόνο οἱ καταπατήσεις ἐκλαμβάνονται ὡς νέο δίκαιο, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ ἐκκλησία ἀνευρίσκεται ΄΄ἔχουσα σκληρὸ καὶ ἀπάνθρωπο πρόσωπο΄΄. κι ἂν θέλῃ νὰ τὴ θεωρήσουν οἱ καταπατηταὶ ἀνθρώπινη, πρέπει νὰ ὑποκύψῃ στὰ καπρίτσια τους.
    Παρουσιάζω λοιπὸν τί λέει ἡ Βίβλος καὶ γιὰ τὸ γάμο τῶν κληρικῶν. διότι γράφει καὶ γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό, τρεῖς φορὲς μάλιστα, πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του Πρὸς Τίτον καὶ Α΄ Πρὸς Τιμόθεον.
    Γιὰ τὸ γάμο τῶν ἐπισκόπων (Α΄ Τι 3, 2 - 5) γράφει˙ Δεῖ τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι, μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα,… ἀφιλάργυρον, τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενον, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητος. εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδε, πῶς ἐκκλησίας θεοῦ ἐπιμελήσεται;
    Γιὰ τὸ γάμο τῶν πρεσβυτέρων (Ττ 1, 5 - 6) γράφει˙ Τούτου χάριν, (Τίτε), κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα… καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην, εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος, μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ, τέκνα ἔχων πιστά, μὴ ἐν κατηγορίᾳ ἀπιστίας ἢ ἀνυπότακτα.
    Καὶ γιὰ τὸ γάμο τῶν διακόνων (Α΄ Τι 3, 12) γράφει˙ Διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες, τέκνων καλῶς προϊστάμενοι καὶ τῶν ἰδίων οἴκων.
    Καὶ γιὰ νὰ μὴ νομιστῇ, ὅπως φλυαροῦν μερικοὶ ἀμαθεῖς καὶ παράφρονες, ὅτι τὸ μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες σημαίνει ΄΄ἄντρες ποὺ δὲν εἶναι πολύγαμοι μὲ πολλὲς ταυτόχρονα γυναῖκες΄΄, λὲς καὶ οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ κατὰ τὴ Γραφὴ μποροῦν νὰ ἔχουν χαρέμι, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐνέπνευσε τὸν ἴδιο ἀπόστολο νὰ γράψῃ στὴν ἴδια Ἐπιστολὴ (Α΄ Τι 5, 9) καὶ γιὰ τὴ διακόνισσα ὅτι πρέπει νὰ εἶναι ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή, χωρὶς φυσικὰ νὰ ἐννοῇ ὅτι κατὰ τὴ Γραφὴ οἱ ἄλλες Χριστιανὲς μποροῦν νὰ εἶναι πολύγαμες γυναῖκες μὲ πολλοὺς ταυτόχρονα ἄντρες καὶ μὲ χαρέμι ἀντρῶν, ΄΄γυναῖκες ντελμπεντέρισσες ποὺ νὰ μπεγλερίζουν τοὺς ἄντρες σὰ μπεγλέρι΄΄. τὰ λέω αὐτά, γιατὶ ἡ ἀμάθεια καὶ ἡ παραφροσύνη μερικῶν ΄΄θεολογικῶν΄΄ κύκλων δὲν ἔχει πάτο.
    Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέγεται Διαθήκη˙ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ Καινὴ Διαθήκη. τὸ ὄνομα Διαθήκη στὴν περίπτωσι αὐτὴ σημαίνει ΄΄Συνθήκη΄΄, ΄΄Σύμφωνο΄΄, ΄΄Συμβόλαιο΄΄. εἶναι τὸ συμβόλαιο ποὺ ὑπογράψαμε μὲ τὸν Κύριο, ὅταν βαπτιστήκαμε. συμβόλαιο αἰώνιο, ἀπαράβατο, ἀνώτερο πάσης κριτικῆς ὡς θεῖο καὶ θεόπνευστο, ἀνεπίδεκτο πάσης τροποποιήσεως, ΄΄βελτιώσεως΄΄, καὶ παρακάμψεως. τὴν παράκαμψί του δὲν τόλμησε ποτὲ οὔτε οἰκουμενικὴ σύνοδος˙ οὔτε κἂν τὴ διανοήθηκε φυσικά. ὅποια σύνοδος τόλμησε τροποποίησι ἢ παράκαμψι τοῦ Συμβολαίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἦταν σύνοδος αἱρετικῶν καὶ ἀποβλήτων, καὶ ὅποιος ἄνθρωπος τόλμησε τὸ ἴδιο πρᾶγμα, ἦταν αἱρεσιάρχης ἢ ἱδρυτὴς ἄλλου θρησκεύματος. καὶ ἀποβλήθηκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ μόνο γι̉ αὐτό. ἀφοῦ δὲ τὸ Συμβόλαιο αὐτὸ ἐκτὸς ἀπὸ ἀπαράκαμπτο ἀτροποποίητο καὶ ἀκατάκριτο εἶναι καὶ θεόπνευστο, προέβλεψε θεοπνεύστως καὶ ἀλαθήτως γιὰ ὅλα ὅσα διευθετεῖ, καὶ γιὰ τὴν οἰκτρὴ θέσι τῶν χηρευόντων κληρικῶν πολὺ καλλίτερα ἀπὸ τοὺς ΄΄οἰκτίρμονες΄΄ θεολογοῦντες, ποὺ φλυαροῦν γιὰ δεύτερο γάμο κληρικῶν˙ μὲ πολὺ περισσότερο οἰκτιρμὸ καὶ ἔλεος καὶ ἀγάπη, ποὺ αὐτοὶ οἱ φίλαυτοι οὔτε ἔχουν οὔτε μποροῦν νὰ διανοηθοῦν. καὶ μὴν πῇ κανεὶς ΄΄Τὴν σήμερον ἡμέραν κλπ. κλπ.΄΄, διότι ἡ ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων στὸν περίγυρο τῶν Χριστιανῶν ἦταν σαφῶς πολὺ πιὸ διεφθαρμένη καὶ διεστραμμένη ἀπὸ τὴ δική μας ἐποχή. οἱ Χριστιανοὶ δὲν πλάστηκαν, γιὰ νὰ πηγαίνουν σὰ χαλασμένο ῥολόγι δέκα λεπτὰ πίσω ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε κοινωνία. δὲν πλάστηκαν ἔτσι, ὥστε, ὅταν ἡ κοινωνία πορνεύῃ, αὐτοὶ νὰ ἁγνεύουν, ὅταν ἡ κοινωνία γίνεται κιναιδική, αὐτοὶ νὰ πορνεύουν, ὅταν ἡ κοινωνία γίνεται ναρκομανὴς κιναιδική, αὐτοὶ νὰ γίνωνται κίναιδοι χωρὶς ναρκωτικά. οἱ Χριστιανοὶ πλάστηκαν, δηλαδὴ ἀναπλάστηκαν, γιὰ νὰ εἶναι πάντοτε τῆς ἴδιας καὶ ἀπαραμείωτης λάμψεως ἀστέρες στὸν οὐρανὸ καὶ φωστῆρες ἐν κόσμῳ λόγον ζωῆς ἐπέχοντες (Φι 2, 16), γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἀμετακίνητη ἀφετηρία ἁγνότητος, στὴν ὁποία νὰ μπορῇ νὰ ἐπιστρέψῃ ὁ διεφθαρμένος κόσμος ἀπ̉ ὁποιοδήποτε στάδιο διαφθορᾶς κι ἂν ἔχῃ φτάσει, σ̉ ὁποιοδήποτε βάθος κι ἂν ἔχῃ κλιμακωθῆ ἡ σαπίλα του. γιατί, ἂν οἱ Χριστιανοὶ βρίσκωνται πάντα ἕνα βῆμα πίσω ἀπὸ τὸν κόσμο, ὅταν ὁ κόσμος μετανοήσῃ, ποῦ θὰ βρῇ τὴν ἀφετηρία του νὰ ἐπιστρέψῃ; ποῦ καὶ πῶς θὰ βρῇ ὁ ἄσωτος τὸν οἶκον τοῦ πατρός του τὸν ἀμετακίνητο; οἱ Χριστιανοὶ εἶναι σὰν τὴν πυξίδα ποὺ δείχνῃ πάντα τὸ βορρᾶ, γιὰ νὰ προσανατολίζεται ὁ παραστρατημένος κόσμος˙ δὲν εἶναι γιὰ νὰ δείχνουν τὸ βορρᾶ, ὅταν ὁ χαλασμένος κόσμος δείχνῃ τὴ δύσι, καὶ τὴ δύσι, ὅταν ὁ κόσμος δείχνῃ τὸ νότο, καὶ τὸ νότο, ὅταν ὁ κόσμος δείχνῃ τὴν ἀνατολή. οἱ Χριστιανοὶ ὑπάρχουν μέσα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ τοῦ δείχνουν πάντα πόθεν πέπτωκε, καὶ ὄχι ποῦ βρισκόταν πέρυσι. γιατί, ἂν κάνουν τὸ δεύτερο, τότε γρήγορα θὰ φτάσουν νὰ κυκλοφοροῦν μόνο μὲ τὸ κάτω μαγιώ τους, ἐπειδὴ οἱ ἄλλοι θὰ τὸ ἔχουν βγάλει καὶ θὰ ΄΄τὸ ἔχουν ῥίξῃ στὸν ὦμο΄΄, ὅπως ῥίχνουν τὸ σακκάκι στὴ ζέστη.
    Βλέπουμε στὰ προεκτεθειμένα βιβλικὰ χωρία ὅτι οἱ πρεσβύτεροι εἶναι στὴν ἡλικία πρεσβύτεροι˙ γι̉ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ λέγονται ἔτσι κι ὄχι ἀπὸ τὴ μόδα τῶν τριανταπεντάρηδων ΄΄γεροντάδων΄΄ ποὺ κατέβηκαν στὶς πόλεις, γιὰ νὰ ἐξομολογοῦν κοριτσόπουλα καὶ νὰ τ̉ ΄΄ἀφιερώνουν΄΄ στὴ μούρη τους. καὶ οἱ ἐπίσκοποι, πολλῷ μᾶλλον, στὴν ἡλικία εἶναι πρεσβύτεροι˙ γι̉ αὐτὸ ἄλλωστε περνοῦν πρῶτα ἀπὸ τὸ βαθμὸ τοῦ πρεσβυτέρου. πολὺ ἐντυπωσιακὸ δὲ γιὰ τὶς ξεπεσμένες μέρες μας τὸ ὅτι καὶ οἱ διάκονοι εἶναι στὴν ἡλικία πρεσβύτεροι. ἔχουν ὅλοι τους, καὶ τῶν τριῶν βαθμῶν, τέκνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀκόμη καὶ τὸ μικρότερο εἶναι σὲ ἡλικία, ποὺ ἔδειξε ἤδη ὅτι δὲν εἶναι ΄΄ἄσωτος υἱὸς΄΄ κι οὔτε προοιωνίζει μιὰ τέτοια ἐξέλιξι. εἶναι δηλαδὴ οἱ πρεσβύτεροι αὐτοὶ καὶ οἱ διάκονοι καὶ οἱ ἐπίσκοποι τοὐλάχιστο πενηντάρηδες˙ κι ἔχουν δώσει ὡς νοικοκυραῖοι κι ὡς οἰκογενειάρχες ἐπιτυχεῖς καὶ τὶς πτυχιακές των ἐξετάσεις, ποὺ ἔδειξαν ὅτι καλῶς τῶν ἰδίων οἴκων προέστησαν καὶ ὅτι οἴδασι προστῆναι τοῦ ἰδίου οἴκου. καὶ γι̉ αὐτὸ καλοῦνται νὰ προστῶσι καὶ τῆς ἐκκλησίας. δὲν πῆραν τὸ πτυχίο μὲ τὶς εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις. δὲν ἔγιναν ποιμένες ἐκκλησιῶν κατὰ τὸ μῆνα τοῦ μέλιτος ὡς φοιτηταί. δὲν ΄΄ἐπέλεξαν καὶ ἀπεφάσισαν΄΄ κατὰ τὸν ἐπαγγελματικό τους προσανατολισμὸ νὰ γίνουν ἡγέτες. κανένα παιδὶ ποτὲ δὲν σπουδάζει δήμαρχος, κανένα δὲν διαλέγει ἐπάγγελμα πρωθυπουργός, κανένα δὲν δίνει εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις γιὰ πρόεδρος δημοκρατίας. μόνο στὴν ἐκκλησία γίνεται αὐτὸ τὸ ἀνώμαλο. καὶ παιδιὰ ποὺ σπούδασαν ΄΄νὰ γίνουν παπᾶδες΄΄ καὶ ΄΄ψάχνουν νὰ βροῦν κοπέλλα ποὺ νὰ δέχεται νὰ γίνῃ παπαδιά τους΄΄, εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχουν τὰ προειρημένα στατιστικῶς ἀναπόφευκτα προβλήματα. τόσα δυστυχήματα γίνονται στοὺς ἀσφαλτοδρόμους!
    Οἱ ὄντως πρεσβύτεροι, ποὺ δὲν εἶναι παιδαρέλια ἀλλὰ πενηντάρηδες καὶ δοκιμασμένοι οἰκογενειάρχες καὶ πατέρες, δὲν θὰ ἔχουν τέτοια προβλήματα, οὔτε θ̉ ἀποδεικνύουν ὅτι ΄΄ἡ ἐκκλησία ἔχει σκληρὸ καὶ ἀπάνθρωπο πρόσωπο΄΄. αὐτὴ τὴ δουλειὰ τὴν κάνουν μόνο τὰ παιδαρέλια - ΄΄πρεσβύτεροι΄΄ ποὺ στὶς ἐξετάσεις των ΄΄πέτυχαν ἡγέτες΄΄. δὲν εἴμαστε μὲ τὰ καλά μας, καὶ κατηγοροῦμε τὴν ἐκκλησία ὡς ἀνοικτίρμονα καὶ τὴ Γραφὴ ὡς ἀναχρονιστικὸ καὶ ξεπερασμένο κείμενο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ παρακολουθήσῃ τὸ κατρακύλισμά μας καὶ δὲν δέχεται νὰ συναλητεύσῃ μαζί μας˙ δὲν παίρνει τὴ δόσι της, δὲν τραβάει μιὰ τζούρα ἀπὸ τὸ τσιγαριλίκι μας. καθόλου in. σκέτη out εἶναι˙ ἀντιδραστικὴ κι ἀνταβατζήδευτη πέρα γιὰ πέρα. μουλάρωσε στὸ νὰ μένῃ ἀνεκπόρνευτη˙ ἡ στρίγγλα.
    Στὴν ἡλικία τῶν πενηντάρηδων, μετὰ τὴν ὁποία οἱ κληρικοὶ μποροῦν νὰ προσφέρουν μιὰ ὁλόκληρη εὐδόκιμη εἰκοσαετία διακονίας στὴν ἐκκλησία, ἀκόμη κι ἂν χηρέψουν —ἀπὸ θάνατο τῆς γυναικός των ἀσφαλῶς—, δὲν θὰ ἔχουν σοβαρὸ πρόβλημα. τόσο ἡ ἡλικία τους ὅσο καὶ ἡ ἐξυπακουόμενη πνευματικότητά τους, ποὺ εἶναι ἀσφαλῶς μείζων τῆς πνευματικότητος τῶν ἁπλῶν Χριστιανῶν, τοὺς ἐξασφαλίζει νὰ μὴν ἔχουν πρόβλημα. ὅσο γιὰ τὴ διακονία τῶν λοιπῶν βιοτικῶν ἀναγκῶν τους, ἔχουν θυγατέρες ἢ νύφες ἢ καὶ ἐγγονές. πρὸ τῆς χειροτονίας των ἄλλωστε ἔχουν δείξει, σύμφωνα μὲ τὸν ἐξ ἴσου ἀπαραίτητο ὅρο τῆς Βίβλου, ὅτι ἔχουν πιστὰ (= εὐσεβῆ) καὶ σεμνὰ καὶ ὑποτεταγμένα τέκνα, γεμάτα σέβας πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ μάλιστα πρὸς τὸν ἐπίσκοπο ἢ πρεσβύτερο ἢ διάκονο πατέρα τους, ποὺ τὸν σέβονται καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι Χριστιανοί, καὶ θὰ συνδράμουν στὴ λοιπὴ βιοτικὴ διακονία του. ἄρα οἱ τέτοιοι κληρικοὶ καὶ τῶν τριῶν βαθμῶν δὲν εἶναι ἄπειροι καὶ ἀδοκίμαστοι νεαροὶ ποὺ ἔχουν σύζυγο ἕνα σκαμπρόζικο κοριτσόπουλο ποὺ νὰ τοὺς βγάζῃ γλῶσσα, νὰ σνομπάρῃ τὴ διακονία τους, καὶ νὰ τοὺς δίνῃ διαζύγιο. ἔμμεσα ἄλλωστε καὶ ἡ ἐπιλογὴ τῆς σωστῆς κοπέλλας, ποὺ προηγήθηκε τῆς χειροτονίας των κατὰ 30 χρόνια, ἡ ὁποία κοπέλλα δὲν τοὺς δημιούργησε ποτὲ συζυγικὰ προβλήματα, ἐγκρύπτεται μέσα στοὺς βιβλικοὺς ὅρους γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ καταλλήλου γιὰ χειροτονία ἀντρός, μέσα στὶς φράσεις οἶδε προστῆναι καλῶς τοῦ ἰδίου οἴκου καὶ καλῶς προϊστάμενοι τῶν ἰδίων οἴκων˙ προΐσταται καλῶς τοῦ ἰδίου οἴκου μόνο ἐκεῖνος ποὺ οἶδε καὶ τὴ σωστὴ κοπέλλα γιὰ σύζυγό του νὰ διαλέξῃ κατὰ τὴ νεότητά του˙ οἶδε μὲ ποιά κριτήρια νὰ τὴ διαλέξῃ. πῶς ἀλλιῶς θὰ ξέρῃ νὰ ποιμάνῃ κιόλας;
    Ἀντίθετα σήμερα, λὲς καὶ ἔβαλαν πεῖσμα νὰ διαψεύσουν τὴ Γραφὴ καὶ νὰ τὴ βγάλουν ἀναχρονιστική, ὁ κάθε μικρονοϊκὸς καὶ ἀκαμάτης νεαρός, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτύχῃ πουθενὰ καὶ νὰ εὐδοκιμήσῃ καὶ νὰ προκόψῃ σὲ τίποτε, εἰσάγεται σὲ μιὰ προχειροφτιαγμένη ΄΄ἱερατικὴ σχολή΄΄, συνήθως ἄνευ ἐξετάσεων, καὶ σπουδάζῃ ἡγέτης. καὶ γίνεται κατὰ τὸ λεγόμενο ΄΄ὁ τοῦ βίου ναυαγὸς τοῦ Ὑψίστου λειτουργός΄΄. διότι μόνον ὡς ΄΄τυχεράκιας΄΄ τῶν βακούφικων ΄΄τυχερῶν΄΄ μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσῃ˙ καὶ τὸν βολεύει πολὺ αὐτὸ τὸν ἀκαμάτη. καὶ τόσο φίλαυτος καὶ ὑλόφρων ποὺ εἶναι, ἕνα μῆνα πρὶν ἀπὸ τὴ χειροτονία του διαλέγει γιὰ γυναῖκα του μιὰ ἀντίστοιχή του, ἡ ὁποία ἔπειτα καὶ τοῦ βγάζει γλῶσσα καὶ τὸν ἐγκαταλείπει ζωντόχηρο χειροτονημένο πλέον. καὶ καλεῖται ἔπειτα ἡ ἐκκλησία, τὸ Συμβόλαιο τῆς ὁποίας αὐτὸς καταπάτησε, νὰ τοῦ λύσῃ τοῦ ἀνοήτου ἀκαμάτη τὸ σεξουαλικό του πρόβλημα, καταπατώντας κι ἐκείνη τὸ Συμβόλαιό της ποὺ ἔχει ὑπογράψει μὲ τὸ νυμφίο της τὸν Κύριο. γιατί, ἂν δὲν τοῦ λύσῃ τοῦ ἀνοήτου τὸ σεξουαλικό του πρόβλημα ἔτσι, οἱ ὁμόφρονές του θὰ τὴ θεωρήσουν ΄΄σκληρὴ κι ἀπάνθρωπη΄΄. φταρνίστηκε ἡ φοράδα στ̉ ἁλώνι!
    Οἱ κληρικοὶ τῶν βιβλικῶν προδιαγραφῶν δὲν ἔχουν ποτὲ κανένα τέτοιο πρόβλημα˙ καὶ δὲν φοβοῦνται κανένα στατιστικῶς ἀναπόφευκτο συμβάν.
    Καὶ ἄλλες δὲ καταπατήσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς συνδημιουργοῦν αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὡς παράμετροι. τὸ κοινὸ διαζύγιο σήμερα δὲν διευθετεῖται μὲ βιβλικὲς προδιαγραφές. ἡ σημερινὴ ἐκκλησία δίνει διαζύγιο σὲ δυὸ ἀνθρώπους γιὰ μοιχεία, κι ἔπειτα τοὺς ξαναπαντρεύει καὶ τοὺς δυὸ μὲ ἄλλα πρόσωπα. τὸ πνεῦμα τῆς Κ. Διαθήκης ὅμως εἶναι ἄλλο˙ ὅτι ἡ ἐκκλησία ξαναπαντρεύει μόνο τὸν ἀθῷο˙ τὸν ἔνοχο ὄχι μόνο δὲν τὸν παντρεύει ποτέ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀποβάλλει, τὸν ἀφορίζει. καὶ τὸ ἄλλο. ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ὁ ἄντρας, ἂν θέλῃ, χωρίζει τὴ γυναῖκα του ποὺ τὸν ἀπάτησε (Μθ 5, 31 - 32). ἡ σημερινὴ ἐκκλησία ὅμως ἐπιτρέπει καὶ στὴ γυναῖκα νὰ χωρίσῃ τὸν ἄντρα της ποὺ τὴν ἀπάτησε μοιχεύοντας. ἐν τούτοις ὁ Κύριος δὲν τὸ συνυπονοεῖ αὐτὸ καθόλου. στὴ δὲ πρᾶξι ἡ ἀρχαία ἐκκλησία βάπτισε γυναῖκες καὶ παλλακὲς ἀρχαίων πολυγάμων ἀντρῶν, στοὺς ὁποίους ἀρνήθηκε τὸ βάπτισμα ἐξ αἰτίας τῆς πολυγαμίας των, ἀλλὰ στὶς Χριστιανὲς γυναῖκες των, ποὺ αὐτὲς φυσικὰ ἦταν μονόγαμες, δὲν ἐπέτρεψε νὰ χωρίσουν τὸν ἄντρα τους, παρὰ μόνον ἂν ἐκεῖνος κατέτρεχε τὴ χριστιανική τους ἰδιότητα, παρεμποδίζοντάς τις ἀπὸ τὴ λατρεία ἢ λυμαινόμενος τὴν ἁγνότητά τους μὲ ἀνώμαλες ἀπαιτήσεις. ἔτσι λ.χ. ὁ πατέρας τοῦ Μ. Κωνσταντίνου αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος, φιλοχριστιανὸς ποὺ δὲν ἐμπόδιζε τὴ Χριστιανὴ γυναῖκα του Ἑλένη, εἰδωλολάτρης ὅμως καὶ πολύγαμος, κάποτε ὑποβίβασε τὴν Ἑλένη σὲ παλλακὴ καὶ πῆρε γυναῖκα τὴ θυγατέρα τοῦ συναυτοκράτορός του Μαξιμιανοῦ˙ ἦταν ἕνα πολιτικὸ παζάρι. ἡ Ἑλένη δὲν τὸν χώρισε, παρ̉ ὅλο ποὺ ἐκεῖνος ἔδωσε καὶ τὸ γιό τους τὸν Κωνσταντῖνο ὅμηρο στὸ Διοκλητιανό˙ οὔτε ἡ ἐκκλησία τῆς ἐπέτρεψε νὰ τὸν χωρίσῃ. καὶ μὴν πῆτε ὅτι δὲν τὸν χώριζε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ εἶναι ἔστω καὶ παραμελημένη παλλακὴ τοῦ αὐτοκράτορος, διότι τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συνέβη καὶ μὲ τὴ μητέρα τοῦ Αὐγουστίνου τὴ Μόνικα, τῆς ὁποίας ὁ εἰδωλολάτρης καὶ πολύγαμος ἄντρας ἦταν ἁπλὸς δικηγόρος. τὸ νὰ χωρίζῃ τὸν ἄντρα της ἡ γυναίκα, ἀκόμη καὶ ἡ ἀθῴα ἀπατημένη, δὲν εἶναι θέσμιο τῆς Χριστιανικῆς πίστεως˙ εἶναι νομοθέτημα τοῦ ἐξωχριστιανικοῦ ῥωμαϊκοῦ δικαίου καὶ ἀπαίτησι τοῦ σημερινοῦ φεμινισμοῦ. σήμερα ἀποτροπιαζόμαστε τὸν πολιτικὸ γάμο, ἀλλὰ δεχόμαστε καὶ ὡς ἐκκλησία δίνουμε κιόλας αὐτὸ τὸ πολιτικὸ διαζύγιο, ποὺ εἶναι κάτι τὸ πολὺ χειρότερο˙ ἐπειδὴ εἴμαστε ἀναίσθητοι. σὰν ἐκεῖνον ποὺ κάποιος τὸν εἶπε ΄΄Ῥὲ βλάκα΄΄, κι ἐκεῖνος ἀπάντησε αὐστηρά˙ ΄΄Ἀλλη φορὰ δὲν θὰ μὲ πῇς ἐμένα ΄΄ῥέ΄΄! τὸ νὰ χωρίσῃ ἡ γυναίκα τὸν ἄντρα γιὰ μοιχεία δὲν εἶναι διδαχὴ τῆς Βίβλου. ἂν λοιπὸν τηροῦνταν γιὰ τὸ διαζύγιο οἱ δυὸ αὐτοὶ βιβλικοὶ ὅροι, θὰ λιγώστευαν πολὺ ἢ καὶ θὰ ἐξαλείφονταν οἱ ΄΄παπαδιές΄΄ ποὺ χωρίζουν τὸν παπᾶ ἄντρα τους. ἂν καὶ τὸ πιὸ ἀποτελεσματικὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ εἶπα γιὰ τοὺς πρεσβυτέρους. τὸ ζήτημα τῶν διαζυγίων βέβαια εἶναι ἄλλο θέμα, εὐρύτερο, ἀλλὰ σήμερα δὲν παύει νὰ εἶναι καὶ μιὰ παράμετρος τοῦ ζητήματος γιὰ τὸ γάμο τῶν κληρικῶν.
    Τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι μιὰ ἐκκλησία ποὺ ἀπὸ μερικοὺς αἰῶνες ἤδη τὰ ἔκανε στραπάτσο, δὲν ἔχει τὸ κῦρος νὰ τροποποιήσῃ οὔτε κανόνες, ποὺ ἄλλως εἶναι τροποποιήσιμοι. τὴ δὲ Βίβλο δὲν μπορεῖ νὰ τὴν τροποποιήσῃ οὔτε ἡ ἁγιώτερη ἐκκλησία˙ διότι αὐτοστιγμεὶ θὰ παύσῃ νὰ εἶναι ἐκκλησία. ὁ Κύριος ἀπαγόρευσε τὴν τροποποίησι καὶ ἑνὸς ἰῶτα ἢ μιᾶς κεραίας (Μθ 5, 18 - 19). ὅποιος ἀποπειραθῇ κάτι τέτοιο τὸν ἔχει ἀντίπαλο. ὅποιος τολμήσῃ νὰ θεσπίσῃ δεύτερο γάμο κληρικῶν, θὰ ἔχῃ ἱδρύσει ἄλλο θρήσκευμα˙ ὅπως ἀκριβῶς ὁ Μωάμεθ˙ διότι θὰ ἔχῃ ὑπογράψει ἄλλο Συμβόλαιο, μὲ ἄλλους ὅρους, διαφορετικὸ ἀπὸ κεῖνο ποὺ εἶχε ὑπογράψει ὅταν εἶχε βαπτισθῆ, θὰ ἔχῃ συνάψει μιὰ ἄλλη Διαθήκη, ὅπως ἀκριβῶς τὸ Κοράνιο ἐμφανίστηκε σὰ μιὰ Τρίτη Διαθήκη μετὰ τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη. καὶ ὁ Μωάμεθ βέβαια, ὅ,τι κι ἂν ἦταν, ἦταν τοὐλάχιστο ἄντρας μὲ κότσια. παρ̉ ὅλ̉ αὐτὰ δὲν ἔκανε τίποτε περισσότερο ἀπὸ μιὰ τρύπα στὸ νερό, μέσα στὴν ὁποία καταποντίστηκε μαζὶ μὲ τοὺς ὀπαδούς του. αὐτὰ τὰ ΄΄θεολογοῦντα΄΄ ἀνδρείκελα, ποὺ δὲν φτάνουν οὔτε τὸ Μωάμεθ, τί μποροῦν νὰ κάνουν; μὴ ἔχοντας τὴν ἀντρειά του, δὲν θὰ μπορέσουν οὔτε τρύπα στὸ νερὸ νὰ κάνουν. μποροῦν ὅμως νὰ καταποντιστοῦν καὶ νὰ πνιγοῦν. ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ τροποποιῇ κανεὶς κανόνες συνόδων, ποὺ ἐνδεχομένως εἶναι τροποποιήσιμοι, κι ἄλλο νὰ θέλῃ νὰ βάλῃ χέρι στὴ Βίβλο, ἢ μᾶλλον νὰ θέλῃ νὰ τὴν ἀκυρώσῃ, γιὰ νὰ ὑπογράψῃ ἄλλο Συμβόλαιο. αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀθέτησι μιᾶς μόνο ἐντολῆς τῆς Κ. Διαθήκης. Ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος, λέει ὁ Ἰάκωβος (2, 10). ἡ Βίβλος δηλαδὴ μόνον ὡς πακέτο γίνεται δεκτὴ ἢ ἀπορρίπτεται, καὶ ὄχι κατ̉ ἄρθρον. ὅποιος δὲν ἀποδέχεται μιὰ ὁποιαδήποτε ἐντολή της, ἔχει καταπατήσει ὁλόκληρη τὴ Διαθήκη. καὶ μὲ ποιόν συμβαλλόμενο θὰ ὑπογράψῃ τὸ ἄλλο Συμβόλαιο; μὲ τὸ διάβολο ἀσφαλῶς˙ διότι ὁ θεὸς μένει πιστὸς στὸ Συμβόλαιο ποὺ ὑπέγραψε, καὶ δὲν τὸ ἀθετεῖ˙ ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται΄ Τι 2, 13). αὐτοὶ ποὺ θὰ θεσπίσουν δεύτερο γάμο κληρικῶν, ὅσο πολλοὶ κι ἂν εἶναι, ἀκόμη κι ἂν εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Χριστιανωσύνη, ἂν μὲν εἶναι λαϊκοί, θὰ εἶναι αὐτομάτως ξεβαφτισμένοι, ἂν δὲ εἶναι κληρικοί, θὰ εἶναι αὐτομάτως καθῃρημένοι καὶ ξεβαφτισμένοι. γι̉ αὐτοὺς τοὺς παράφρονες ἰσχύει ἡ παροιμία
Τὰ μυρμήγκια βγάζουν φτερά,
ὅταν θέλουν νὰ ψοφήσουν.
    Ὅσο γιὰ τοὺς κληρικούς, ποὺ εἶναι ἤδη νέοι χῆροι καὶ ζωντοχῆροι, καὶ μὴ ἀντέχοντας θέλουν νὰ ξαναπαντρευτοῦν, ἀσφαλῶς ἡ ἐκκλησία δὲν θὰ εἶναι ἐκείνη ποὺ θὰ τοὺς στριμώξῃ, ὥστε νὰ ἐκραγοῦν πρὸς τὴν πορνεία ἢ τὴ μοιχεία ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐκτροπή. νὰ καθαιρεθοῦν, χωρὶς ν̉ ἀφοριστοῦν, καὶ νὰ ἐπανέλθουν στὴν τάξι τῶν λαϊκῶν, μὲ τὴ σύστασι, ἂν μποροῦν νὰ μετοικήσουν κιόλας σ̉ ἄλλο νομό, καὶ νὰ ξαναπαντρευτοῦν˙ καὶ ὁπουδήποτε νὰ ζήσουν μέχρι τέλους ὡς προσπίπτοντες, χωρὶς δικαίωμα ἐκκλησιαστικοῦ λόγου κι ὁποιασδήποτε ἐκκλησιαστικῆς διακονίας. ἂς τὸ παραχωρήσῃ κι αὐτὸ ἅπαξ μόνο ἡ ἐκκλησία. δὲν μποροῦν ὅμως καὶ νὰ ξαναπαντρευτοῦν καὶ κληρικοὶ νὰ παραμείνουν. πολὺ τοὺς εἶναι ποὺ θὰ παραμείνουν, ἂν θέλουν βέβαια, Χριστιανοὶ ἔγγαμοι προσπίπτοντες. μονὰ ζυγὰ δικά τους τὰ θέλουν; καὶ τὴν πίττα σωστὴ καὶ τὴ γάτα χορτάτη; γεννήθηκαν γιὰ νὰ τρῶν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία; εἶναι εἰδεχθῶς θρασεῖα μιὰ τέτοια ἀπαίτησι. γιατί ἡ ἐκκλησία εἶναι στρίγγλα, ποὺ δὲν δέχεται γιὰ χάρι τοῦ σεξουαλικοῦ κεφιοῦ τους νὰ καταπατήσῃ τὸ Συμβόλαιό της μὲ τὸ νυμφίο της, σὰν τὴν παπαδιά τους, καὶ δὲν εἶναι θρασεῖς καὶ ἀναιδεῖς ἐκβιασταὶ αὐτοί, ποὺ δὲν θέλουν, ὅταν ξαναπαντρευτοῦν, νὰ χάσουν τὰ τυχερά τους ἀπὸ τὴν ἐκκλησία; ὑπάρχει θρασύτερη καὶ εἰδεχθέστερη ἀναίδεια ἀπ̉ αὐτό; κι ἂν δὲν δέχωνται οὔτε αὐτὴ τὴν παραχώρησι τῆς ἐκκλησίας, ν̉ ἀφοριστοῦν.
    Ὅποιος εἶναι παλληκάρι καὶ θέλει νὰ δείξῃ τὴν ἀντρειά του, ὑπάρχει τέτοιο στάδιο καὶ ΄΄τὴν σήμερον ἡμέραν΄΄ λαμπρὸ καὶ θεάρεστο. νὰ καταργήσῃ τοὺς ἀντιβιβλικοὺς κανόνες˙ ἐκείνους ποὺ θέσπισαν τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία τῶν ἐπισκόπων (καὶ ὅλη τὴν ἰσχυρᾶς παπικῆς ἐπιρροῆς καὶ ἐπεμβάσεως ΄΄πενθέκτη΄΄ λεγομένη πλαστογραφικὴ σύνοδο, ποὺ τὸ διέπραξε αὐτό, καθὼς καὶ τὴν ἐν Καρθαγένῃ), νὰ καταργήσῃ καὶ τὴν καταλογὴ διακονισσῶν 40 ἐτῶν, νὰ καταργήσῃ τὰ ῥάσα καὶ τὰ καλιμμαύχια καὶ τὰ μακριὰ μαλλιὰ καὶ τὰ σὰ σκοῦπες ἄκοπα γένεια, ποὺ εἶναι ὅλα ἀντιβιβλικὰ κι ἀντιπαραδοσιακά, ποὺ δὲν προβλέπονται ἀπὸ κανέναν κανόνα.
Διότι, νὰ ποῦμε καὶ τοῦ ΄΄στραβοῦ΄΄ τὸ δίκαιο, πολλὲς ὄντως Χριστιανὲς γυναῖκες, εὐσεβεῖς καὶ σεμνές, δὲν θέλουν νὰ εἶναι ὁ ἄντρας των ῥασοφόρος. δὲν παίρνουν τέτοιον ἄντρα. ἂν οἱ ἄντρες των ἦταν στὴν ἐμφάνισι ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι εὐσεβεῖς Χριστιανοί, δὲν θὰ εἶχαν ἀντίρρησι νὰ εἶναι γυναῖκες κληρικῶν. καὶ νὰ λέγωνται κι αὐτὲς ΄΄κυρίες΄΄, ὅπως ὅλες οἱ γυναῖκες, καὶ ὄχι ΄΄παπαδιὲς΄΄ καὶ ΄΄πρεσβυτέρες΄΄. καὶ οἱ ἄντρες των νὰ λέγωνται ΄΄κύριοι΄΄, ὅπως εὐτυχῶς λέγονται ΄΄κύριοι΄΄ οἱ ἐπίσκοποι.
    Θέλω νὰ προσθέσω ἀναδρομικῶς τρία περιστατικά.
    Ἔτρεχα σ̉ ἕνα περιαστικὸ δάσος γιὰ τὴν ὑγεία μου. ἔφτασα ἀπὸ πίσω ἕναν παπᾶ ποὺ περπατοῦσε μαζὶ μὲ τὴ γυναῖκα του, ἐπειδὴ ὁ παπᾶς εἶχε πρόβλημα μὲ τὴν καρδιά του˙ καὶ πιάνονταν ἀπὸ τὸ χέρι. τρυφερὴ καὶ σεμνὴ σκηνή. μόλις μὲ ἀντιλήφτηκαν, ντράπηκαν, καὶ ἄφησαν τὰ χέρια. μίλησα μαζί τους καὶ γνωριστήκαμε˙ εὐσεβέστατοι ἄνθρωποι. δὲν κάναμε καμμία νῦξι γιὰ τὸ ὅτι ἄφησαν τὰ χέρια. φεύγοντας σκέφτηκα˙ Γιατί ὁ παπᾶς καὶ ἡ γυναίκα του νὰ μὴν μποροῦν νὰ πιάνωνται ἀπὸ τὸ χέρι, γιατί νὰ ντρέπωνται, γιατί σὲ στιγμὲς σεμνῆς συζυγικῆς τρυφερότητος νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἐκφραστοῦν δημοσίᾳ, ὅπως μποροῦν ὅλοι οἱ σύζυγοι, ὅλοι οἱ ἄλλοι Χριστιανοί; ὅσο δὲ γιὰ τὸ ἀνόητο ἐπιχείρημα, ὅτι τὸ ῥάσο συγκρατεῖ τὸν παπᾶ ἀπὸ ἐκτροπές, μοῦ θυμίζει ἐκεῖνο τὸ γελοῖο τῶν παπικῶν τῆς Αὐστραλίας, ποὺ κλειδώνουν τὸν ἐξομολόγο στὸ κουβούκλιό του, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτίθεται σεξουαλικῶς στὰ ἐξομολογούμενα ἀγοράκια. ἢ μήπως σήμερα, ποὺ καὶ πολλοὶ λαϊκοὶ τρέφουν μακριὰ μαλλιὰ καὶ γένεια, δὲν μπορεῖ ἕνας κληρικὸς νὰ πάῃ στὰ σκυλάδικα τοῦ διπλανοῦ νομοῦ, ἔχοντας βγάλει τὰ ῥάσα του μόνο ἐκεῖ, καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν ἕδρα του μὲ τὰ ῥάσα; μὴ γινόμαστε ἀνόητοι μήτε ὑποκριταί. ἐκτὸς τοῦ ὅτι τὸ ῥάσο δὲν συγκρατεῖ ποτὲ τὸν παπᾶ ἀπὸ καμμία ἀπολύτως ἐκτροπή, εἶναι γελοῖο νὰ τὸν συγκρατῇ ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστι του. τί εἶναι οἱ παπᾶδες; λυσσασμένα σκυλιὰ ποὺ πρέπει νὰ κυκλοφοροῦν δεμένα καὶ φιμωμένα; νομίζω ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νὰ τοὺς δοθῇ ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπειά τους˙ τὴ δικαιοῦνται κι αὐτοὶ καὶ οἱ γυναῖκες των.
    Οἱ διῶκτες τοῦ Μ. Ἀθανασίου, ποὺ φυσιογνωμικὰ δὲν τὸν γνώριζαν, τὸν καταζητοῦσαν μὲ μιὰ λέμβο ἀνάμεσα στὰ καλάμια καὶ στοὺς παπύρους τοῦ Νείλου˙ μὲ λέμβο ἔφευγε κι ἐκεῖνος. κάποια στιγμὴ οἱ δύο λέμβοι συναντήθηκαν, καὶ οἱ διῶκτες ῥώτησαν˙ ΄΄Μήπως πῆρε τὸ μάτι σας τὸν Ἀθανάσιο;΄΄. κι ὁ Ἀθανάσιος τοὺς ἀπάντησε˙ ΄΄Ναί˙ κάπου ἐδῶ μέσα τριγυρίζει΄΄. καὶ οἱ διῶκτες ἔσπευσαν νὰ τὸν βροῦν καὶ νὰ τὸν συλλάβουν. ἔτσι ὁ Ἀθανάσιος διέφυγε. ἐπειδὴ ἡ ἐνδυμασία του δὲν διέφερε σὲ τίποτε ἀπὸ τὴν ἐνδυμασία τῶν κωπηλατῶν του.
    Καὶ ἕνα τρίτο, βιβλικό. Ἑφτὰ μέρες συνεχῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος μπαινόβγαινε στὸν ἰουδαϊκὸ ναὸ τῆς Ἰερουσαλήμ, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσῃ μιὰ παράλογη ἀπαίτησι τῶν φθονερῶν ἰουδαϊζόντων ΄΄Χριστιανῶν΄΄. μπαινόβγαιναν καὶ πλήθη Ἰουδαίων, ἀπηνεῖς διῶκτες τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε τὸν ἀναγνώρισαν. μόνο τὴν ἑβδόμη μέρα τὸν ἀναγνώρισαν κάποιοι Ἰουδαῖοι τῆς Μ. Ἀσίας, ποὺ ἦταν ἐκεῖ γιὰ προσκύνημα, οἱ ὁποῖοι τὸν ἤξεραν ἀπὸ τὴ Μ. Ἀσία˙ καὶ τὸν συνέλαβαν (Πρξ 21, 20 - 30). γιατί ἐπὶ ἑφτὰ ἡμέρες οἱ ἄλλοι δὲν τὸν ἀναγνώριζαν; ἐπειδὴ δὲν φοροῦσε ῥάσα˙ οὔτε τίποτε ποὺ νὰ τὸν διακρίνῃ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Χριστιανοὺς καὶ Ἰουδαίους. ἐμᾶς τί μᾶς ἔπιασε, καὶ θέλουμε ῥάσα; κι ἀλήθεια τί θὰ γίνῃ, ἂν γίνῃ ἕνας διωγμὸς Χριστιανῶν; θὰ συλληφτοῦν καὶ θὰ σφαχτοῦν ὅλοι οἱ ῥασοφόροι κληρικοὶ μέσα σὲ 10 λεπτά; καὶ θὰ μείνῃ ἡ ἐκκλησία ἀκέφαλη; τρελλοὺς θὰ μᾶς νόμιζαν, ἂν ἔβλεπαν τὰ ῥάσα, ὁ Παῦλος κι ὁ Ἀθανάσιος. κι ἂν τοὺς ἔλεγαν ΄΄Δὲν εἶναι παλαβοί, εἶναι κληρικοὶ κάποιου θρησκεύματος΄΄, θὰ ξαναρωτοῦσαν˙ ΄΄Ποιοῦ;΄΄.
    Τὸ ζήτημα τοῦ ῥάσου δὲν εἶναι ἄσχετο μὲ τὸ ζήτημα τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν˙ εἶναι κι αὐτὸ παράμετρός του. τὸ καταλαβαίνουν ὅλοι, νομίζω. καὶ τὸ αἴτημα τῶν γυναικῶν τους νὰ βλέπουν τοὺς ἄντρες των ὅπως βλέπουν τοὺς δικούς των καὶ οἱ ἄλλες Χριστιανές, δὲν εἶναι ἀσεβές˙ εἶναι ἁγνὸ καὶ εὐσεβές˙ καὶ σωφρονέστερο τῆς τρεχούσης πρακτικῆς. πολλοὶ κληρικοὶ βέβαια, ἐπὶ δεκαετίες ῥασοφόροι, θὰ νιώσουν ἄσχημα χωρὶς τὰ ῥάσα τους. γι̉ αὐτὸ τὸ καλλίτερο εἶναι νὰ τοὺς ἐπιτραπῇ κι αὐτοὺς νὰ τὸ φοροῦν. τίποτε τὸ βίαιο νὰ μὴ γίνῃ. νὰ διευθετηθῇ τὸ ζήτημα, ὡς ἑξῆς. α΄) ὅσοι χειροτονοῦνται ἀπὸ δῶ καὶ πέρα, νὰ εἶναι ὑποχρεωτικῶς χωρὶς ῥάσα. β΄) ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἤδη χειροτονημένους θέλουν, νὰ εἶναι κι αὐτοὶ χωρὶς ῥάσα˙ γιὰ πάντα ὅμως. γ΄) ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἤδη χειροτονημένους θέλουν νὰ κρατήσουν τὰ ῥάσα, νὰ τὰ κρατήσουν. δ΄) ὅσοι κι ἀπ̉ αὐτοὺς ποὺ τὰ κράτησαν θελήσουν ὀψέ ποτε νὰ τὰ βγάλουν, νὰ τὰ βγάλουν˙ γιὰ πάντα ὅμως. ε΄) κανεὶς ἤδη ῥασοφόρος νὰ μὴν ὑποχρεωθῇ ποτὲ νὰ τὰ βγάλῃ˙ ὅταν τὰ βγάλῃ ὅμως, δὲν θὰ τὰ ξαναφορέσῃ. ἔτσι χωρὶς βία, σὲ 30 - 40 χρόνια τὰ ῥάσα θὰ ἐκλείψουν˙ ἐγὼ ἐλπίζω ὅτι καὶ πολὺ γρηγορότερα. καὶ φυσικὰ αὐτὰ θὰ γίνωνται σ̉ ὅλους τοὺς βαθμούς. τὰ ἴδια ἀκριβῶς νὰ ἰσχύουν καὶ γιὰ τὸ κούρεμα τῶν μαλλιῶν, καὶ γιὰ τὸ κούρεμα ἢ ξύρισμα τῆς γενειάδας καὶ τοῦ μουστακιοῦ. ἔτσι βαθμηδὸν δὲν ἀντικαταστάθηκαν καὶ οἱ φουστανέλλες καὶ οἱ βράκες τῶν λαϊκῶν ἀπὸ τὰ σημερινὰ ῥοῦχα, χωρὶς νὰ βιάσῃ ποτὲ κανεὶς κανέναν; τὸ ζήτημα αὐτὸ δὲν χρειάζεται οὔτε τοπικὴ σύνοδο˙ μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ μὲ μιὰ ἐγκύκλιο ἢ καὶ μὲ ἁπλῆ, καὶ προφορικὴ μάλιστα, ἄδεια τῶν ἑκασταχοῦ ἐπισκόπων, ὅπως ἔγινε πρὸ πολλοῦ ἤδη στοὺς ὀρθόδοξους κληρικοὺς τοῦ ἐξωτερικοῦ. διότι τὰ ῥάσα τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ γένεια δὲν εἶναι θέσπισμα. καὶ νὰ μὴν ὑπάρχῃ στὴν ἐνδυμασία τοῦ κληρικοῦ τίποτε τὸ διακριτικό˙ οὔτε ἕνας γιακᾶς (ὅπως ἔχουν οἱ παπικοί), οὔτε μία κουμπότρυπα. μὴν ἱδρύσουμε πάλι ἄλλη στολή. διότι ἔτσι ἄρχισαν καὶ τὰ ῥάσα. ῥάσα δὲν φοροῦσαν οὔτε οἱ ἀρχαῖοι Χριστιανοὶ κληρικοί, οἱ πατέρες, οὔτε κἂν οἱ Ἰουδαῖοι. ὅταν ὁ Παῦλος εἶδε τὸν ἀρχιερέα τῶν Ἰουδαίων Ἀνανία ἀνάμεσα σὲ 70 λαϊκούς, δὲν κατάλαβε ὅτι αὐτὸς εἶναι ἱερεύς (Πρξ 23, 1 - 5). ῥάσα, δηλαδὴ εἰδικὴ ἀμφίεσι, φοροῦσαν μόνον οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς. εἰδωλολατρικὸ κατάλοιπο εἶναι, τὸ ὁποῖο παρεισέφρησε στὸ χριστιανικὸ κλῆρο ὀψέ ποτε, διὰ τῶν μοναχῶν μάλιστα, μετὰ τὴν ἔκλειψι τῶν εἰδωλολατρῶν.
    Ἰδοὺ λοιπὸν στάδιο μεταρρυθμίσεων, γιὰ ὅσους ἔχουν ζῆλο γιὰ τέτοιες, ἢ μᾶλλον ἀναδιαρρυθμίσεων καὶ ἀναπαλαιώσεων, σεμνῶν ἁγίων βιβλικῶν λαμπρῶν σωτηρίων καὶ θεαρέστων. ἰδοὺ στάδιο ἀξιέπαινης ἀντρειᾶς καὶ θεαρέστου παλληκαριᾶς. τέτοια παλληκαριὰ θὰ τὴ χειροκροτήσω πρῶτος, κι ἂς ἔχω τὴν κατακραυγὴ ὅλων τῶν κατ̉ ἐθισμὸν γαυγισταρίων. δὲν θὰ μὲ κρίνουν στὴ δευτέρα παρουσία ἐκεῖνοι, ἀλλ̉ ὁ Κύριος. ἐκεῖνοι ἐνδεχομένως οὔτε καὶ θὰ μὲ δοῦν τότε˙ ἀλλὰ κι ἂν μὲ δοῦν, θὰ εἶναι κι ἐκεῖνοι ὑπὸ κρίσιν. κι ἂν μερικοὶ ἀμετανόητοι γαυγιστάριοι ΄΄σκανδαλιστοῦν΄΄ καὶ φύγουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία πρὸς τὰ γνωστὰ ἐννέα σχίσματα, ὅπου ΄΄καταφεύγουν΄΄ οἱ τέτοιοι, νὰ φύγουν καὶ νὰ μὴ γυρίσουν. νὰ ξαλαφρώσῃ ἀπ̉ αὐτοὺς καὶ ἡ ἐκκλησία˙ ἕνας κακοήθης ὄγκος εἶναι.
 
 
Μελέτες 8 (2010)