Γεώργιος Κωδινὸς (΄΄Χριστιανός΄΄, ὑποστηρικτὴς τοῦ Κωνσταντίνου), Περὶ ἀγαλμάτων στηλῶν καὶ θεαμάτων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, CSHB, 50.
Ἐν δὲ τῷ καλουμένῳ Ζεύγματι ἐπάνω τοῦ λόφου, ὅπερ ὁρᾶται, εὕρηκας κτίσμα νοσοκόμου. ὁ μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρεν αὐτὸ εἰς πορνεῖον. ἵστατο δὲ στήλη ἐπὶ κλωστοῦ λιθίνου κίονος τῆς Ἀφροδίτης. τῶν δὲ πολιτῶν ἐκεῖσε ἀπερχομένων καὶ ἐρώντων τὰς ἐκεῖσε οἰκούσας μαχλάδας, ἔξωθεν τοῦ αὐτοῦ οἴκου οὐχ εὑρίσκετο ἕτερον πορνεῖον. καὶ ἦσαν ἀπόχωροι ἐπὶ τοὺς κίονας μετὰ κρικέλλων καὶ κουρτινῶν. καὶ οὕτως ἐκεῖσε ἐν ἀσωτείᾳ οἱ ἐρῶντες ἐτέρποντο.
Στὸ δὲ Ζεῦγμα, ποὺ εἶναι πάνω στὸ λόφο καὶ φαίνεται ἀπὸ μακριά, βρίσκεται τὸ νοσοκομεῖο. αὐτὸ τὸ εἶχε κτίσει ὁ μέγας Κωνσταντῖνος γιὰ πορνεῖο. καὶ μπροστά του ἦταν πάνω σὲ στριφογυριστὴ λίθινη κολώνα στημένο ἕνα ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης. κι ἔτσι, ἀφοῦ οἱ πολῖτες πήγαιναν καὶ πόρνευαν στὶς πόρνες ποὺ κατοικοῦσαν ἐκεῖ, δὲν ὑπῆρξε ἄλλο πορνεῖο ἔξω ἀπ̉ αὐτό. ἡ κάθε πόρνη ἔκανε τὴ δουλειά της ξεχωριστὰ ἀνάμεσα σὲ δυὸ κολῶνες ποὺ εἶχαν κρίκους καὶ κουρτίνες. κι ἔτσι οἱ πελάτες ἐρασταὶ τὴν ἀσωτεία τους ἐκεῖ τὴν εὐχαριστιοῦνταν.
2
Ζώσιμος (εἰδωλολάτρης καὶ ἐχθρὸς τοῦ Κωνσταντίνου), Ἱστορία 2, 38 ἔκδ. I. Bekkeri, CSHB, Bonnae 1837.
Κωνσταντῖνος δὲ ταῦτα διαπραξάμενος διετέλεσε δωρεαῖς οὐκ ἐν δέοντι γινομέναις ἀλλὰ εἰς ἀναξίους καὶ ἀνωφελεῖς ἀνθρώπους τοὺς φόρους ἐκδαπανῶν, καὶ τοῖς μὲν εἰσφέρουσι γινόμενος φορτικός, τοὺς δὲ μηδὲν ὠφελεῖν δυναμένους πλουτίζων˙ τὴν γὰρ ἀσωτίαν ἡγεῖτο φιλοτιμίαν. οὗτος καὶ τὴν εἰσφορὰν ἐπήγαγε χρυσίου τε καὶ ἀργυρίου πᾶσι τοῖς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς μετιοῦσι τὰς ἐμπορίας καὶ τοῖς ἐν ταῖς πόλεσι πανωνίαν προτιθεῖσι, μέχρι καὶ τῶν εὐτελεστάτων, οὐδὲ δυστυχεῖς ἑταίρας ἔξω ταύτης ἐάσας τῆς εἰσφορᾶς.
Ὁ δὲ (μέγας) Κωνσταντῖνος, ὅταν ἔκανε αὐτὰ τὰ πράγματα, ἔκανε διάφορες δωρεὲς ὄχι ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε ἀλλὰ σὲ ἀνθρώπους ἀναξίους κι ἀνωφελεῖς˙ καὶ σπαταλοῦσε τοὺς φόρους ποὺ μάζευε. καὶ στοὺς μὲν φορολογουμένους ἦταν φορτικός, τοὺς δὲ ἀνωφελεῖς ἀνθρώπους τοὺς ἔκανε πλουσίους. διότι τὴ σπατάλη τὴ θεωροῦσε εὐγενικὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τιμοῦσε τοὺς ἄλλους. αὐτὸς θέσπισε καὶ τὴν εἰς χρῆμα (χρυσὸ καὶ ἄργυρο) εἰσφορὰ (καὶ ὄχι εἰς εἶδος) σ̉ ὅλους τοὺς ἐμπόρους τῆς χώρας καὶ σ̉ ὅλους τοὺς μικρεμπόρους τῆς λαϊκῆς ἀγορᾶς, φορολογώντας μέχρι καὶ τὰ τιποτένιας ἀξίας πράγματα. δὲν ἄφησε ἀφορολόγητες οὔτε πάμφτωχες πόρνες.
3
Ἰωάννης Μαλάλας, Χρονογραφία, CSHB, 345.
Ὁ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος………………………………… τὸν δὲ τῆς Ἀφροδίτης ναὸν ἐποίησε καρρουχαρεῖον τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων, κτίσας πέριξ ὁσπίτια καὶ κελεύσας δωρεὰν μένειν ἐν αὐτοῖς τὰς πάνυ πενιχρὰς πόρνας.
Αὐτόθι, 14 CSHB, 363.
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐφίλει ἔρωτι Χρυσάφιον τὸν κουβικουλάριον, τὸν λεγόμενον Τζουμᾶν, ὡς πάνυ εὐπρεπῆ ὄντα˙ καὶ παρεῖχεν αὐτῷ πολλά, ὅσα ἂν ᾐτήσατο αὐτόν. καὶ εἶχε παρρησίαν πρὸς αὐτόν˙ καὶ κατῆρχε πάντων τῶν πραγμάτων καὶ ἥρπαζε πάντα. ἦν γὰρ πάτρων καὶ προστάτης τῶν Πρασίνων.
Ὁ (αὐτοκράτωρ) Θεοδόσιος (ὁ Β’) … (τὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τοῦ Ἡλίου τὸν χάρισε στὴ μεγάλη ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, στὴ θέσι τῆς ἔπειτα Ἁγίας Σοφίας. καὶ τὸ ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος τὸν ἔκανε ταβλοπαρόχιον τοῖς κοττίζουσι, δηλαδὴ καζῖνο). τὸ δὲ ναὸ τῆς Ἀφροδίτης τὸν ἔκανε ἁμαξοστάσιο τοῦ ἀρχηγείου τῆς ἀστυνομίας, καὶ γύρω του ἔκτισε πορνεῖα, διατάζοντας νὰ κατοικοῦν σ̉ αὐτὰ δωρεὰν οἱ πολὺ φτωχὲς πόρνες.
Ὁ ἴδιος βασιλεὺς Θεοδόσιος ἦταν ἐρωτευμένος σεξουαλικὰ μὲ τὸ θαλαμηπόλο του Χρυσάφιον Τζουμᾶν˙ διότι ἦταν πολὺ ὄμορφος˙ καὶ τοῦ ἐξασφάλιζε μεγάλες παροχὲς καὶ ὅ,τι ἄλλο τοῦ ζητοῦσε ἐκεῖνος. καὶ (ὁ κίναιδος) τοῦ εἶχε πάρα πολὺ θάρρος. ἦταν χωμένος στὴ διοίκησι καὶ διαχείρισι ὅλων τῶν πραγμάτων καὶ ἅρπαζε τὰ πάντα. ἦταν δὲ καὶ πρόεδρος καὶ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀθλητικοῦ σωματείου τῶν Πρασίνων.
4
Γεώργιος Κωδινός, Περὶ ἀγαλμάτων…, CSHB, 47.
Ἡ δὲ ἱσταμένη εἰς τὸ Σῖγμα ἐπὶ κίονος (στήλη) ὑπάρχει Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, υἱοῦ Ἀρκαδίου, ἣν ἀνήγειρε Χρυσάφιος ὁ Τζουμᾶς ὁ εὐνοῦχος καὶ παρακοιμώμενος.
Τὸ δὲ ἄγαλμα ἐπάνω στὴν κολώνα στὸ Σῖγμα εἶναι τοῦ (αὐτοκράτορος) Θεοδοσίου (Β’) τοῦ μικροῦ, τοῦ γιοῦ τοῦ (αὐτοκράτορος) Ἀρκαδίου˙ τὸ ἔστησε ὁ Χρυσάφιος Τζουμᾶς, ὁ εὐνουχισμένος παρακοιμώμενος (τοῦ Θεοδοσίου).
5
Πασχάλιον Χρονικόν, ὀλ. 307 CSHB, 590.
Καὶ μεθ̉ ἡμέρας τελευτᾷ ὁ αὐτὸς Θεοδόσιος, ὢν ἐτῶν να’. καὶ αὐτῷ τῷ ἔτει ἐσφάγη Χρυσάφιος ὁ σπαθάριος εἰς τὴν πόρταν Μελαντιάδος. καὶ αὐτῷ τῷ ἔτει ἐπήρθη Μαρκιανὸς Αὔγουστος.
Μετὰ λίγες ἡμέρες πεθαίνει ὁ ἴδιος Θεοδόσιος (ὁ Β’) σὲ ἡλικία 51 ἐτῶν. τὴν ἴδια χρονιὰ σφάχτηκε στὴν πύλη τῆς Μελαντιάδος ὁ σπαθάριος (= ἀξιωματικὸς τῆς βασιλικῆς σωματοφυλακῆς) Χρυσάφιος. καὶ τὴν ἴδια χρονιὰ ἀναγορεύτηκε Αὔγουστος ὁ Μαρκιανός.
Σχόλιο. Πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο Χρυσάφιον Τζουμᾶν, ὁ ὁποῖος ἀπὸ θαλαμηπόλος τοῦ Θεοδοσίου Β’ εἶχε προαχθῆ σὲ ἀξιωματικὸ τῆς βασιλικῆς σωματοφυλακῆς.
6
Θεόδωρος Βαλσαμῶν, Ἑρμηνεία εἰς τοὺς Κανόνας, Σύν. Τρούλλου, καν. 62, PG 137,728b καὶ 729d.
Σημείωσαι τὸν παρόντα κανόνα καὶ ζήτησον διόρθωσιν ἐπὶ τοῖς γινομένοις παρὰ τῶν κληρικῶν εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἑορτὴν τῶν Φώτων, ὑπεναντίως τούτῳ˙ καὶ μᾶλλον εἰς τὴν ἁγιωτάτην Μεγάλην Ἐκκλησίαν.
Καί τινες κληρικοὶ κατά τινας ἑορτὰς πρὸς διάφορα μετασχηματίζονται προσωπεῖα. καὶ ποτὲ μὲν ξιφήρεις ἐν τῷ μεσονάῳ τῆς ἐκκλησίας μετὰ στρατιωτικῶν ἀμφίων εἰσέρχονται, ποτὲ δὲ καὶ ὡς μοναχοὶ προοδεύουσιν ἢ καὶ ὡς ζῷα τετράποδα. ἐρωτήσας οὖν ὅπως ταῦτα παρεχωρήθησαν γίνεσθαι, οὐδέν τι ἕτερον ἤκουσα, ἀλλ̉ ἢ ἐκ μακρᾶς συνηθείας ταῦτα τελεῖσθαι.
Σημείωσε τὸν κανόνα αὐτὸ κι ἀναζήτησε τὴ διορθωτικὴ παρατήρησι γιὰ ὅσα κάνουν οἱ κληρικοὶ τὰ Χριστούγεννα καὶ τὰ Φῶτα ἀντίθετα πρὸς τὸν κανόνα αὐτό. καὶ μάλιστα τὰ κάνουν μέσα στὴν ἁγιωτάτη Μεγάλη Ἐκκλησία (= τὴν Ἁγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως).
Καὶ μερικοὶ κληρικοὶ σὲ κάποιες ἑορτὲς μεταμφιέζονται παριστάνοντας διαφόρους ῥόλους. μπαίνουν στὸ μεσόναο τῆς ἐκκλησίας ἄλλοτε μὲ ξίφη καὶ στρατιωτικὲς στολές, ἄλλοτε ντυμένοι σὰ μοναχοί, κι ἄλλοτε παριστάνοντας τετράποδα ζῷα. ῥώτησα πῶς εἶναι ἀνεκτὸ νὰ γίνωνται αὐτὰ τὰ πράγματα, καὶ ἄκουσα μόνο τὴν ἑξῆς ἀπάντησι˙ ὅτι αὐτὰ τὰ πράγματα τελοῦνται ἀπὸ μακροχρόνια παράδοσι.
Σχόλια. 1. Στὸ Βυζάντιο ὑπῆρχαν πολλὲς τέτοιες ἱερὲς παραδόσεις, κληρονομημένες ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία, καὶ ἀρκετὲς ἀπ̉ αὐτὲς ἀφέθηκαν ὡς ἱερὰ παράδοσι καὶ στὴ σημερινὴ λατρεία καὶ πρᾶξι τῆς ἐκκλησίας. ὅποιος τολμήσῃ καὶ τὶς κατονομάσει ὅλες θὰ κινδυνεύσῃ νὰ κηρυχτῇ κακόδοξος κι αἱρετικὸς καὶ καταλυτὴς τῶν ἱερῶν παραδόσεων. θὰ τὸν καταδιώξουν ὡς τέτοιον οἱ Ταλιμπὰν ὡς θεματοφύλακες τῶν ἱερῶν παραδόσεων. εἶναι πολὺ ἄγριοι κι ἐπικίνδυνοι. καὶ πιστεύουν ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἰδιοκτῆτες τῆς ὀρθοδοξίας. 2. Τὸ νὰ ντυθοῦν οἱ κληρικοὶ μὲ στολὴ μοναχοῦ (ῥάσα) ἀναφέρεται ἐδῶ ὡς ντύσιμο καρναβαλίστικο. 3. Βυζαντινὲς καὶ μακραίωνες παραδόσεις καταγόμενες ἀπὸ τὸν πρὸ τοῦ 600 καιρό, ἀλλ̉ ὄχι ἱερὲς παραδόσεις. ἁπλῶς βρόμικες κακόδοξες καὶ βλάσφημες Βυζαντινὲς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις. καὶ ὕστερα λέμε ὅτι τὴν Ἁγια - Σοφιὰ τὴ μαγάρισαν οἱ Τοῦρκοι.
Μελέτες 8 (2010)
