Ἀπὸ τὶς ἀπαντητικὲς ἐπιστολές μου, ἀφαιρώντας προσωπικὰ στοιχεῖα, ἐπιλέγω καὶ δημοσιεύω κομμάτια γενικοῦ ἐνδιαφέροντος.

1

           Πρὸς Δ. Καραγ.

         Οὐδέποτε στὸ Βυζάντιο ὑπῆρξε πρόβλημα λιποστρατίας ἐξ αἰτίας τοῦ μοναχισμοῦ. καὶ σ̉ αὐτὸ καὶ στ̉ ἄλλα κράτη τὰ πρὸ τοῦ Ναπολέοντος δὲν ὑπῆρχαν ὑποχρεωτικὴ στρατιωτικὴ θητεία, ἐθνικὸς στρατός, καὶ μεγάλοι στρατοί. ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ στρατιωτικὲς ὑποχρεώσεις λόγῳ μοναχικῆς ἰδιότητος ἦταν θεσμὸς ἄγνωστος, διότι δὲν ὑπῆρχαν στρατιωτικὲς ὑποχρεώσεις. οἱ στρατοὶ ὅλοι ἦταν ἐπαγγελματικοὶ καὶ μικροί, ἡ στράτευσι ἦταν ζηλετυτὸ προνόμιο, μερικὲς φορὲς μόνον ὡρισμένων περιοχῶν, ὅπως ἡ γούνα τῆς Καστοριᾶς, ἤθελαν καὶ παρακαλοῦσαν νὰ στρατευτοῦν πολὺ περισσότεροι ἀπ̉ ὅσους μποροῦσαν νὰ στρατολογήσουν τὰ κράτη, κι ὁ μοναχισμὸς δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν ὑπόθεση αὐτή. κι ἐγὼ δὲν ἔχω καμμία πρόθεσι νὰ ὑπερασπιστῶ τὸ μοναχισμό. αὐτὰ ποὺ λέει ὁ συγγραφεύς, τοῦ ὁποίου διάβασες τὸ βιβλίο, εἶναι κουλτουριάρικες φαντασιώσεις καὶ ἀρλοῦμπες ποὺ δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴν πραγματικὴ ἱστορία, τὴν ὁποία ἀγνοεῖ.

 

 

Μελέτες 10 (2010)