Πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά (Μθ 13,52). εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς συντομώτερες παραβολὲς τοῦ Κυρίου μέσα στὰ Εὐαγγέλια. γραμματεὺς εἶναι ὁ γραμματικός, ὁ ἐπιστήμων τῶν κειμένων, ὁ διδάσκαλος τῶν γραμμάτων, ὁ φιλόλογος. ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι καὶ σχολεῖο, ἀφοῦ ὁ Κύριος εἶναι διδάσκαλος κι αὐτοὶ ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν μαθηταί του· κι ἔχουν βιβλίο τους τὴν Βίβλον. θησαυρὸς ἐδῶ, ἀπὸ τὸ τίθημι - θήκη εἶναι ἡ ἀποθήκη, ἡ βαλίτσα, ἡ κασσετίνα, ἡ μπιζουτιέρα· δηλαδὴ ἡ καρδία, ἡ διάνοια, ὁ ἐγκέφαλος, ἡ συνείδησι, τὸ φρόνημα. κάθε ἄνθρωπος ποὺ θησαυρίζει ἀντικαθιστᾷ στὴν ἀποθήκη του τὰ παλιὰ μὲ τὰ καινούργια. ὅταν προσαποκτήσῃ κάτι καινούργιο, καὶ τοῦ χρειάζεται στὴν ἀποθήκη του χῶρος γι αὐτό, πετάει (ἐκβάλλει) ἀπ αὐτὴ τὰ πιὸ φθαρμένα ἢ ξεπερασμένα καὶ παρωπλισμένα, γιὰ νὰ βάλῃ τὰ πιὸ καινούργια καὶ ἄφθαρτα. ὅταν ὅμως ἕνας γραμματεύς, καλὸς ἐκτιμητὴς τῶν μαθημάτων, γίνῃ μαθητὴς στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ πάρῃ τὸ μάθημα ποὺ περιέχει ἡ διδασκαλία τοῦ σχολείου αὐτοῦ, τότε δὲν λογαριάζει οὔτε παλιὰ οὔτε καινούργια, ἀλλὰ τὰ πετάει ἀπὸ τὴν ἀποθήκη του (τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ) ὅλα, καινὰ καὶ παλαιά, γιὰ νὰ βάλῃ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ ἀνακάλυψε κι ἔμαθε, τὸ μάθημα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τὸ ἀσύγκριτα ἀνώτερο καὶ πολυτιμότερο κάθε παλιοῦ καὶ κάθε καινούργιου. μπροστὰ στὸ μάθημα αὐτὸ τὰ πάντα, κάθε διδαχὴ καὶ κάθε φρόνημα, κάθε παράδοσι καὶ κάθε μάθημα, ἀβελτίωτα καὶ βελτιωμένα, εἶναι σκουπίδια γιὰ πέταμα. στὸν θησαυρὸν τῆς καρδίας τοῦ Χριστιανοῦ ἀνθρώπου ἕνα μόνο μάθημα ἀξίζει νὰ ὑπάρχῃ, ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τὸ περιεχόμενο τῆς Βίβλου.
Ἡ οὐσία τοῦ νοήματος τῆς παραβολῆς εἶναι ὅτι ὁ καλὸς μαθητὴς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τοῦ κηρύγματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Βίβλου, τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, πιστεύει ἀσάλευτα στὴν αὐτάρκεια τῆς Βίβλου, τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, καὶ δὲν τὴ συμπληρώνει μὲ τίποτε, οὔτε μ ἑλληνικὴ σοφία, οὔτε μὲ ἰουδαϊκὴ παράδοσι, οὔτε μὲ ἄλλες τέτοιες πεποιημένες ''ἀξίες'' καινούργιες ἢ παλιές, οὔτε μ ὁποιαδήποτε ἐθνικοφροσύνη, οὔτε μ ὁποιονδήποτε πατριωτισμό, οὔτε μ ὁποιονδήποτε ἀνθρωπισμὸ ἢ ἀλτρουϊσμό, οὔτε μ ὁποιαδήποτε ἄλλα '' ἰδανικά '', οὔτε μ ὁποιοδήποτε ἄλλο τέτοιο σέμνωμα καὶ καύχημα· δὲν θεωρεῖ τὴ Χριστιανικὴ πίστι χρῄζουσα συμπληρώσεως ἢ συνυπάρξεως μέσα στὸ ἴδιο θησαυροφυλάκιο, στὴν καρδία του, στὴ συνείδησί του, μὲ κάτι ἄλλο σπουδαῖο, οὔτε μὲ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὰ θεωρούμενα εὐγενῆ καὶ ὑψηλά. μπροστὰ στὴ Χριστιανικὴ πίστι εἶναι ὅλα σκύβαλα καὶ σκουπίδια γιὰ πέταμα. ὁ σωστὸς Χριστιανὸς δὲν ἔχει κανένα πάθος καὶ κανέναν ἔρωτα (παλαιόν), οὔτε κανένα ἰδανικὸ (καινόν), ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ πίστι, ποὺ ἐκτίθεται μέσα στὴ Βίβλο, τὸ βιβλίο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. ἡ Βίβλος κατέχει μόνη της τὸ νοητὸ χῶρο τῆς ψυχῆς τοῦ καλοῦ γραμματέως, τοῦ σωστοῦ Χριστιανοῦ, εἶναι τὸ μοναδικό του φρόνημα. ὁ Χριστιανὸς βέβαια εἶναι καλὸ καὶ ὑγιὲς μέλος τῆς κοινωνίας, μέσα στὴν ὁποία ζῇ, τὸ καλλίτερο καὶ ὑγιέστερο, εἶναι καλὸς πολίτης τοῦ ἐπιγείου κράτους του καὶ καλὸς πατριώτης τῆς πατρίδος του, ὁ καλλίτερος, ἀλλ εἶναι, ἐπειδὴ αὐτὸ συμβαίνει νὰ τὸ θέλῃ ὁ Κύριος, ὁ βασιλεὺς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, στὴν ὁποία ἐμαθητεύθη. εἶναι καλὸς ἁγνὸς σεμνὸς καὶ πιστὸς σύζυγος, ὄχι γιὰ τὴ σύζυγό του, ἀλλὰ γιὰ τὸν Κύριο· ἁπλῶς ἡ σύζυγος ἀπολαμβάνει αὐτὲς τὶς γιὰ τὸν παντεπόπτη Κύριο ἀνυπόκριτες ἐπιδόσεις τοῦ συζύγου της· καὶ ἀντιστρόφως βέβαια ὁ σύζυγος τὰ τῆς συζύγου. ἔτσι λειτουργεῖ καὶ ὡς πολίτης καὶ μέλος τοῦ ἔθνους του καὶ τῆς κοινωνίας του. ἐνδεχομένως εἶναι καὶ κάτοχος μιᾶς ἐπιστήμης καὶ μερικὲς φορὲς ὁ καλλίτερος, ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ προτιμάει κι ὁ Κύριος, ὅπως προτιμάει νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπός του κι ὁ καλλίτερος ξυλουργός, ἀλλ εἶναι τέτοιος ὁ Χριστιανὸς ὡς ἐπαγγελματίας μόνο, καὶ ὄχι ὡς ἐραστὴς τοῦ ἀντικειμένου τῆς ἐπιστήμης του.
 Ὁ καλὸς Χριστιανὸς ὁ μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ὁ ἐκπαιδευθεὶς δηλαδὴ γιὰ ν ἀποτελέσῃ μέλος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν – αὐτὴ εἶναι ἡ ἀκριβέστερη ἑρμηνεία τοῦ χωρίου – , δὲν ἔχει καμμιὰ ἀπολύτως ἰδεολογία· ἔχει μόνο τὴ Χριστιανικὴ πίστι. κι ἂν εἶναι πολὺ σοφὸς ἐπιστήμων, δὲν ἔχει ἀπόψεις, γιατὶ ἀπόψεις του εἶναι τὰ διδασκάλια τῆς Βίβλου. κι ἂς ἔχουν δίπλα του ἀπόψεις, καὶ σκληρὲς ἀπόψεις, οἱ πιὸ ἀμαθεῖς ἄνθρωποι. ἐκεῖνοι τὄχουν ἀνάγκη νὰ ἔχουν ἀπόψεις, γιὰ νὰ ''γεμίσουν'' τὸ κενό τους. αὐτὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ ἔχῃ ἀπόψεις, γιατὶ εἶναι γεμάτος· ἔχει αὐτὰ ποὺ ἔβαλε στὸ θησαυρό του, ὅταν πέταξε ἔξω ἀπ αὐτὸν καινὰ καὶ παλαιά. ἡ Χριστιανική του πίστι τόσο ὡς περιεχόμενο τῆς Βίβλου ὅσο καὶ ὡς βίωμά του εἶναι καὶ ἀποκλειστικὴ καὶ αὐτάρκης· εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐκτοπίζει (ἐκβάλλει) ἀπὸ τὴν καρδιά του καινὰ καὶ παλαιά, καὶ γιὰ κανένα ἀπ αὐτὰ δὲν λέει '' Αὐτὸ καλούτσικο εἶναι, ἂς τὸ κρατήσω''. ὅλα εἶναι γιὰ πέταμα μπροστὰ στὴ Βίβλο , στὴ Χριστιανικὴ πίστι. ἡ Βίβλος δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε, ἀπὸ καμμιὰ ἐπικουρία καὶ κανένα συμπλήρωμα· ἡ Χριστιανικὴ πίστι εἶναι αὐτάρκης κι ἀπαραλλήλιστη. καὶ μόνη ἡ ἰδέα γιὰ κάποια συμπλήρωσι εἶναι βλασφημία ὅσο καὶ τὰ γλυκὰ μάτια μιᾶς παντρεμένης σὲ κάποιον εἶναι ἀπιστία πρὸς τὸ σύζυγό της. ὁ Κύριος ὡς ἐραστὴς δὲν δέχεται νὰ εἶναι συνεραστής· δὲν εἶναι πελάτης πόρνης, ἀλλὰ σύζυγος, νυμφίος. ἡ Χριστιανικὴ πίστι δὲν συνυπάρχει μὲ καμμιὰ ἰδεολογία καὶ καμμιὰ φιλοσοφία. γιὰ τὸ Χριστιανὸ ὅλαὐτὰ εἶναι σκουπίδια γιὰ πέταμα μπροστὰ σ αὐτή.
Ἡ Χριστιανικὴ πίστι δὲν εἶναι κάτι καινούργιο οὔτε κάτι παλιό. εἶναι τὸ αἰώνιο. δὲν ἐπιδέχεται βελτίωσι, ἐπειδὴ εἶναι τὸ τέλειο. δὲν προσαρμόζεται σὲ τίποτε, ἐπειδὴ τὰ πάντα ὀφείλουν νὰ προσαρμόζωνται σ αὐτή. εἶναι τὸ ἀξεπέραστο τὸ ἀπάλιωτο τὸ ἀπόλυτο. στὸν κόσμο ὅλοι οἱ νεωτερισμοὶ εἶναι φθοροποιοὶ κι ὅλες οἱ παραδόσεις καὶ οἱ ''ἀξίες'' εἶναι ἐκεῖνα ποὺ ἀναχαιτίζουν τὴν πρόοδο καὶ προκαλοῦν καθυστέρησι κι ὀπισθοδρόμησι. ἡ Χριστιανικὴ πίστι καὶ ὡς παράδοσι καὶ συντηρητικότης καὶ ὡς νεωτερισμὸς καὶ ῥιζοσπαστικότης εἶναι μόνο προκοπὴ καὶ πρόοδος· εἶναι ἡ ἐπιτυχία ἡ ὀμορφιὰ ὁ πραγματικὸς πολιτισμός. στὶς τρεῖς ἠπείρους ποὺ κυκλοφόρησε ἡ Βίβλος, Εὐρώπη Β. Ἀμερικὴ καὶ Αὐστραλία, ζοῦν οἱ ἐπιστημονικῶς καὶ τεχνολογικῶς προηγμένοι κι ἐλεύθεροι λαοί. στὶς ἄλλες τρεῖς ποὺ δὲν διεισέδυσε, Ἀσία Ἀφρικὴ Ν. Ἀμερική, ζοῦν οἱ λαοὶ οἱ καθυστερημένοι καὶ ἀνελεύθεροι. μπροστὰ στὴ Βίβλο καὶ στὴ Χριστιανικὴ πίστι, ποὺ εἶναι τὸ περιεχόμενό της, τίποτε δὲν εἶναι διατηρητέο, οὔτε τὸ καινούργιο οὔτε τὸ παλιό· τὰ πάντα εἶναι ἀπόβλητα.
Καλὸς Χριστιανὸς καὶ συνετὸς γραμματεύς, ἐκπαιδευμένος καὶ δόκιμος γιὰ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, εἶναι μόνο ἐκεῖνος ποὺ γι' αὐτὴ τὰ πετάει ὅλα, ὄχι μόνο τὰ παλιὰ ἀλλὰ καὶ τὰ καινούργια.
Χριστιανικὰ γράμματα ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θεόπνευστη Βίβλο εἶναι ἡ θεοφώτιστη Χριστιανικὴ γραμματεία. αὐτὴ ἡ γραμματεία, ὅσο πιὸ πολὺ εὐθυγραμμίζεται μὲ τὴ Βίβλο, τόσο πιὸ θεοφώτιστη εἶναι, διότι ἀπ αὐτή φωτίζεται ὡς ἕνα ἑτερόφωτο σῶμα, ποὺ δὲν εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ φωτός, ὅπως ἡ θεόπνευστη Βίβλος, ἀλλὰ τὸ φωτιζόμενο, κι ὅσο λιγώτερο εὐθυγραμμίζεται μὲ τὴ Βίβλο, τόσο πιὸ ἀφώτιστη εἶναι, σὰν τὰ σκοτεινὰ καὶ παγωμένα μέρη τῶν πόλων.         
 
Μελέτες 1 (2008)