Μασονία εἶναι λέξι γαλλικὴ καὶ σημαίνει τεκτονισμός, δηλαδὴ σωματεῖο τεκτόνων, συντεχνία οἰκοδόμων. καὶ μασόνος λέγεται ὁ τέκτων, ὁ μάστορας, ἀπὸ τὸν ἀρχιτέκτονα μέχρι τὸν τελευταῖο ἀνειδίκευτο ἐργάτη μιᾶς συντεχνίας οἰκοδόμων. στὶς ἡμέρες μας ἦταν θρήσκευμα εἰδωλολατρικὸ μὲ ἀρκετὰ ἰουδαϊκὰ στοιχεῖα γνωστὸ σ̉ ὅλο σχεδὸν τὸν κόσμο παρ̉ ὅλη τὴν κρυπτεία του καὶ τὴ μυστικοπάθειά του.
Γιὰ τὴ μασονία οἱ ἴδιοι οἱ μασόνοι λὲν πολλὰ καὶ πομπώδη παραμύθια, εἴτε γιὰ νὰ παραμυθιάσουν τοὺς ἄλλους εἴτε ἐπειδὴ τοὺς ἀρέσει νὰ παραμυθιάζωνται οἱ ἴδιοι πλανῶντες καὶ πλανώμενοι, ὅπως λέει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ κάποιους παρομοίους στὴν τελευταία του Ἐπιστολή (Β’ Τι 3,13). ὅσα κι ἂν φλυαροῦν οἱ μασόνοι γιὰ τὴν καταγωγή της ἀπὸ πανάρχαια καὶ προϊστορικὰ αἰγυπτιακὰ μυστήρια ἢ ἀπὸ τὴν ἀνοικοδόμησι τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος τὸν ΙΑ’ π.Χ. αἰῶνα, καὶ διέλευσί της ἀπὸ πυθαγορείους κι ἐλευσίνια μυστήρια καὶ σταυροφόρους καὶ ναΐτες καὶ ἄλλες τέτοιες σαπουνόφουσκες καὶ μπαροῦφες, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ μασονία μ̉ ὁποιαδήποτε ὑπερεπαγγελματικὴ ἔννοια δὲν ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὸ 1715. ἡ γένεσί της ἄρχισε στὴ Γαλλία κατὰ τὴν πρώτη δεκαετία τῆς μακρᾶς βασιλείας τοῦ ἀβάσταχτου κι ἀνυπόφορου δυνάστου Λουδοβίκου ΙΕ’ (1715-74) ὡς μυστικὴ ἀντιπολίτευσι κι ἐπαναστατικὴ πολιτικὴ ὀργάνωσι. παπικὰ δέκρετα ποὺ τὴν ἀφορίζουν καὶ τὴν καταπολεμοῦν, ἐξαπολυμένα στὶς 24-4-1738 καὶ 18-3-1751, ἀναφέρονται σ̉ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἐπαναστατικὴ πολιτικὴ ὀργάνωσι κι ἀποτελοῦν βοήθεια καὶ στήριξι τοῦ προειρημένου Γάλλου βασιλέως. ἀρχαιότερες μαρτυρίες περὶ μασονίας, ἀναγόμενες στὴ Γερμανία τοῦ ΙΓ’ αἰῶνος καὶ στὴν Ἀγγλία τῶν ἀρχῶν τοῦ ΙΗ’ αἰῶνος, ἀφοροῦν σὲ ἁπλὲς κι ἐργολαβικὲς συντεχνίες ἀρχιτεκτόνων μηχανικῶν καὶ οἰκοδόμων, κι ὄχι στὴν ὑπερεπαγγελματικὴ μασονία.
Ἡ μασονία μέχρι τὴν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας παρακμή της καὶ σχεδὸν ἐξάρθρωσί της μεταλλάχτηκε ἀπὸ συντεχνία οἰκοδόμων σὲ ἰουδαΐζον θρήσκευμα περνώντας ἀπὸ τέσσερες διαδοχικὲς μεταλλάξεις˙ συντεχνία, πολιτικὴ ὀργάνωσι, εἰδωλολατρικὸ θρήσκευμα, σιωνιστικὴ μυστικὴ ὀργάνωσι. στὸν τελικὸ ἀχταρμᾶ τῆς μασονίας ἔμειναν ὅροι σύμβολα στοιχεῖα καὶ ῥοπὲς καὶ ἀπὸ τὶς τέσσερες φάσεις τῆς μεταλλάξεώς της.
Συντεχνία ἁπλῆ ἦταν ἡ μασονία μέχρι τὸ 1715-30 περίπου. τὰ μέλη της ἦταν ἀρχιτέκτονες καὶ οἰκοδόμοι, τηροῦσαν ἐχεμύθεια γύρω ἀπὸ τὰ τεχνικὰ μυστικά τους, καὶ κατὰ τὴν πρόσληψί τους ὡς μελῶν της ἔδιναν ὑπόσχεσι ἢ ὅρκο μὲ θρησκευτικὸ δέος. ἀπ̉ αὐτὴ τὴν πρώτη φάσι της ἔμειναν τὸ ὄνομά της (μασονία - μασόνος, τεκτονισμὸς - τέκτων), πολλοὶ οἰκοδομικοὶ ὅροι καὶ σύμβολα, καὶ ἡ ἐχεμύθεια - κρυπτεία.
Μὲ τὴν κατακάθισι τοῦ ἀβάσταχτου τυράννου Λουδοβίκου ΙΕ’ ἄρχισαν νὰ μπαίνουν στὴ μασονικὴ συντεχνία ἐπαναστατικὰ πολιτικὰ πρόσωπα ἢ καὶ ὄντως οἰκοδόμοι κι ἀρχιτέκτονες νὰ μυοῦνται καὶ νὰ μεταλλάσσωνται σ᾽ ἐπαναστάτες, ποὺ ἐπὶ 70 περίπου χρόνια (1715-89), ἐπὶ Λουδοβίκων ΙΕ’ καὶ ΙF’, προπαρασκεύασαν τὴ γαλλικὴ ἐπανάστασι τοῦ 1789. πρέπει νὰ ἔμπαιναν ὡς ἐπίτιμα μέλη, κι ὄχι ὡς ἐπαγγελματικῶς ἐνεργὰ ὅλοι˙ ὡς χορηγοὶ ἴσως τῆς ἀρχικῆς συντεχνίας. ἀσφαλῶς ἦταν ἄνθρωποι, ποὺ δὲν γνώριζαν τὴν τέχνη τοῦ οἰκοδόμου ἢ ἀρχιτέκτονος, οὔτε καταδέχονταν νὰ ἐργαστοῦν ὡς τέτοιοι. μπῆκαν μόνο, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴ συντεχνία ὡς δούριο ἵππο συγκαλύψεως τῆς δράσεώς των καὶ τῶν σκοπῶν τους. εἶναι αὐτονόητο ὅτι γρήγορα ὑπερίσχυσε τὸ πολιτικὸ στοιχεῖο κι ἐξαφανίστηκε τὸ οἰκοδομικό. ἀπ̉ αὐτὴ τὴ φάσι ἔμεινε ἡ ἰσχυρὴ ῥοπὴ τῆς μασονίας γιὰ πολιτικὴ ἐπιρροὴ καὶ πολιτικοοικονομικὴ διαπλοκὴ ῥουσφετολογία κι ἀλληλεγγύη. κατ̉ αὐτὴ τὴ φάσι της ἱδρύθηκε τὸ 1814 ὡς κλάδος ἢ ἀπομίμησι τῆς μασονίας ἡ ἑλληνικὴ Φιλικὴ Ἑταιρία στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία διωργάνωσε καὶ διήγειρε τὴν ἑλληνικὴ ἐπανάστασι τοῦ Φεβρουαρίου - Μαρτίου 1821 στὴ Ῥουμανία καὶ στὴν Ἑλλάδα, αὐτὴ ποὺ ἀπέληξε στὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Ν. Ἑλλάδος. ἦταν μόνο πολιτικὴ ὀργάνωσι. παρ̉ ὅλο ποὺ εἶχε στὴν ἀρχὴ φοβεροὺς ὅρκους, δὲν ἦταν καθόλου θρήσκευμα. μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἀξιοποίησαν τὴ μασονία μετὰ 82 χρόνια καὶ οἱ κατάσπαρτοι στὴν Εὐρώπη Ἰουδαῖοι.
Ἀπὸ τὸ 1852 ἡ μασονία, ὡς περιττὴ πλέον καὶ πολιτικῶς πολυμεταχειρισμένη κι ἀπαρχαιωμένη ὀργάνωσι, μετεξελίχθηκε σὲ παγανιστικὸ καὶ εἰδωλολατρικὸ θρήσκευμα. τότε ὡς θρήσκευμα ἦταν γιὰ τὸ Χριστιανὸ ἀπαράδεκτη ἰδιότης καὶ ὀργάνωσι. κατὰ τὴν τρίτη αὐτὴ μεταλλακτικὴ φάσι, ποὺ διήρκεσε μισὸ αἰῶνα, ἡ μασονία ἦταν μιὰ ὀργάνωσι, στὴν ὁποία προσέρχονταν τύποι πάσχοντες ἀπὸ ἀθεράπευτο ψυχικὸ παιδισμὸ καὶ ἀρεσκόμενοι σὲ μυστικοπαθῆ παγανιστικὰ κοκοριλίκια καὶ φανφάρες, σύμβολα, κονκάρδες, λοφία, καὶ μπαϊράκια, μαστούρηδες τῆς λεγομένης θεοσοφίας, καὶ συσσωρεύτηκε σ̉ αὐτὴ ἄφθονο θρησκομανικὸ σκουπιδαριὸ παρῳχημένων εἰδωλολατρικῶν δεισιδαιμονιῶν. ἀπ̉ αὐτὴ τὴ φάσι ἔμεινε στὴ μασονία ὅλο σχεδὸν τὸ θρησκευτικό της στοιχεῖο καὶ μιὰ ψευδοϊστορία γιὰ τὴ δῆθεν ἀρχαία καταγωγή της.
Τὸ 1897, ἐξ αἰτίας μιᾶς προηγηθείσης διαβόητης κακοδικίας τῆς γαλλικῆς δικαιοσύνης εἰς βάρος ἑνὸς Ἰουδαίου ἀξιωματικοῦ τοῦ γαλλικοῦ στρατοῦ, συκοφαντημένου γιὰ κατασκοπεία ὑπὲρ τῶν Γερμανῶν, ἡ ὁποία φόβισε πολὺ τοὺς Ἰουδαίους τῆς Εὐρώπης, μὲ πρωτοβουλία τοῦ Αὐστριακοῦ Ἰουδαίου Θ. Χὲρτσλ (Th. Herzl) ἔγινε μυστικὴ σύσκεψί τους στὴ Βασιλεία τῆς οὐδέτερης Ἑλβετίας, κι ἀποφασίστηκε ἡ διοργάνωσι τῶν ἀνὰ τὴν Εὐρώπη κατασπάρτων Ἰουδαίων. τότε ἀποφάσισαν νὰ βροῦν μιὰ ἤδη ἕτοιμη ἀλλὰ παρωπλισμένη καὶ περιφρονημένη ὀργάνωσι, νὰ διεισδύσουν σ̉ αὐτή, καθὼς θὰ διψάῃ γιὰ μέλη καὶ χορηγίες, νὰ τὴν κάνουν δική τους, καὶ νὰ τὴ χρησιμοποιήσουν γιὰ τοὺς σιωνιστικοὺς σκοπούς των. κι αὐτὴ ἦταν ἡ μασονία. παρενέπεσε δὲ μετὰ 40 χρόνια καὶ ἡ κατὰ τὸ Β’ παγκόσμιο πόλεμο περιπέτειά τους, γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἦταν ἀνεύθυνοι καὶ οἱ ἴδιοι. ἤδη μὲ τὴ μασονικὴ ἀλληλεγγύη τους παραεῖχαν ὀργανωθῆ καὶ ὡς τοκογλύφοι εἶχαν μπήξει πολὺ βαθιὰ τὰ νύχια τους στὸν ταλαίπωρο ἀπὸ τὸν Α’ παγκόσμιο πόλεμο λαὸ τῶν Γερμανῶν. ἐπειδὴ οἱ Γερμανοὶ τοῦ μεσοπολέμου ἦταν ὅλοι καταχρεωμένοι σὲ Ἑβραίους τοκογλύφους, γι̉ αὐτὸ ἀγάπησαν τόσο μεθυσμένα καὶ παράφορα τὸ μανιακὸ Χίτλερ, ὁ ὁποῖος τοὺς ἀπάλλαξε μὲ τὸν ἐγκληματικό του τρόπο ἀπὸ τὴν ἐξ ἴσου ἐγκληματικὴ καταπίεσι τῶν Ἰουδαίων τοκογλύφων. ἡ τέταρτη καὶ σιωνιστικὴ φάσι τῆς μασονίας λοιπὸν χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1900 περίπου. μετὰ τὴν ἵδρυσι τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ οἱ Ἑβραῖοι προφανῶς ἐγκατέλειψαν τὴ μασονία ὡς ἄχρηστη πλέον˙ γύρω στὸ 1950. αὐτὸ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο ἔγινε ἀντιληπτὸ μετὰ 20 περίπου χρόνια κατὰ τὴν πενταετία 1967-72. τότε ἡ πρὸ πολλοῦ ἐγκαταλειμμένη μασονία ἐκφυλίστηκε καὶ κατέρρευσε. ἡ κατάρρευσι ἄρχισε ἀπὸ τὴν Ἰταλία.
Περίπου ἀπὸ τὸ 2000 παρατηρεῖται μιὰ ἀναζωπύρωσι τῆς μασονίας, ἕνα βρυκολάκιασμα τοῦ πτώματός της. δὲν ἔχω ἐπαρκεῖς πληροφορίες γιὰ τὸ ποιός εἶναι σήμερα ὁ οὐσιαστικὸς ἰδιοκτήτης της. πάντως ἡ μασονία εἶναι μιὰ ὀργάνωσι βολεμένων ἀποκλειστικὰ ἀτόμων μὲ πολλὴ ἀλληλεγγύη, κακῶς νοούμενη ἀλληλεγγύη, μιὰ ὀργάνωσι εὐνοιοκρατική, ὀργάνωσι πολλῆς διαπλοκῆς. οἱ βολεμένοι ὡς κάστα ὑποστηρίζονται μεταξύ τους καὶ ὡς ῥατσισταὶ σνομπάρουν τοὺς ἄλλους˙ ὄχι μόνο κοινωνικὰ ἀλλὰ καὶ σὲ κέρδη καὶ σὲ πόστα καὶ σ̉ εὐνοϊκὴ μεταχείρισι. αὐτὰ τ̉ ἀντικοινωνικὰ ἄτομα αὐτοκολακεύονται ὡς ἀνώτεροι καὶ μορφωμένοι, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα εἶναι κατώτεροι καὶ ἀμαθεῖς. ἂν δὲν ἦταν κατώτεροι, δὲν θὰ ἔκαναν τὰ παραπάνω ἀπαράδεκτα, κι ἂν δὲν ἦταν ἀμαθεῖς, δὲν θὰ πίστευαν σὲ τέτοια σκουπίδια ποὺ πιστεύουν. ἡ ἀνωτερότης καὶ ἡ μόρφωσι δὲν ἑδράζουν στὸ παπιγιόν. ὅσο πιὸ ῥουσφετολογικὴ εἶναι μιὰ κοινωνία τόσο εἶναι καὶ μασονικώτερη. ἡ μασονία εἶναι ὁ μεγαλείτερος ἐχθρὸς τῆς ἀξιοκρατίας, ὁ ἐπικινδυνότερος ὑπονομευτὴς τῆς δημοκρατίας, ὁ κυριώτερος παράγων τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, τὸ κυριώτερο ὀχυρὸ τῆς εὐνοιοκρατίας, ἡ πιὸ τολμηρὴ ἐναντίωσι στὴ δικαιοσύνη, ἡ πιὸ ἀπάνθρωπη κι ἀντικοινωνικὴ ὀργάνωσι. οἱ νομιμόφρονες πολῖτες μιᾶς δημοκρατίας ὄχι μόνο ἀδικοῦνται ἀπὸ τὴ μασονία ἀλλὰ καὶ κινδυνεύουν. εἶναι δὲ σχεδὸν πάντοτε ἡ μασονία καὶ ἡ πιὸ ἀντεθνικὴ ὀργάνωσι, τόσο χειρότερη ἀπὸ κάθε ἄλλο παρόμοιο κίνημα ὅσο εἶναι ἀπ̉ αὐτὸ κρυφώτερη καὶ μυστικώτερη. εἶναι καὶ τὸ πιὸ εὐρὺ κανάλι κατασκοπείας ἰσχυρῶν κρατῶν εἰς βάρος ἀσθενεστέρων. ὁ μασόνος εἶναι τὸ πιὸ φίλαυτο ἀντικοινωνικὸ καὶ προδοτικὸ ἄτομο˙ ἄνθρωπος τοῦ σκότους. αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ καὶ ἡ κρυπτεία τῆς μασονίας.
Προθάλαμοι τῆς μασονίας, στοὺς ὁποίους προσκαλοῦνται προθερμαίνονται τεστάρονται καὶ δοκιμάζονται οἱ δόκιμοι μασόνοι, εἶναι οἱ ῥόταρυ καὶ οἱ λάιονς. λέγεται ὅτι ὁ νέος ἰδιοκτήτης τῆς μασονίας εἶναι τὸ Βατικανό, ἀλλὰ γι̉ αὐτὸ δὲν ἔχω ἐπαρκῆ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα. τὸ ἔχω ἀκούσει μόνο, ἂν καὶ ὄχι μόνο μιὰ φορά, καὶ μέχρι στιγμῆς δὲν βρῆκα λόγους νὰ τὸ ἀπορρίψω.
Μελέτες 4 (2008)